بررسی فرایند تحول دولت در ایران معاصر (مطالعه موردی دوره مشروطه و پهلوی اول)

موضوع این مقاله، بررسی فرایند تحول دولت در ایران معاصر از مشروطه تا پهلوی اول است. این پژوهش، با توجه به نه شاخصه دولت مدرن یعنی 1. انحصار کنترل ابزار خشونت؛ 2. سرزمینی بودن؛ 3. حاکمیت؛ 4. حکومت بر پایه قانون اساسی؛ 5. قدرت غیرشخصی؛ 6. بوروکراسی عمومی؛ 7. اقتدار/ مشروعیت؛ 8. شهروندی؛ 9. مالیات ستانی، تلاش کرده به این سوال  پاسخ دهد که سیر تحول دولت از مشروطه به دولت پهلوی اول تا چه حد «مدرن» بوده است؟ فرضیه مقاله این است در تحول دولت از مشروطه به پهلوی اول، برخی از عناصر دولت مدرن که پیشتر در دولت های قاجار و مشروطه وجود داشت تداوم پیدا کرده، برخی در عصر پهلوی اول شکل گرفت و برخی نیز به صورت ناقص باقی ماند. نتایج می دهد که در سیر تحول دولت از مشروطه، به دولت مدرن پهلوی اول، این دولت در انحصار کنترل ابزار خشونت، حاکمیت، ایجاد بوروکراسی عمومی و مالیات ستانی، وجوه دولت مدرن را دنبال می کرد، اما در مواردی چون حکومت بر پایه قانون اساسی، قدرت غیرشخصی، اقتدار/مشروعیت و شهروندی، نتوانست نماینده دولت مدرن باشد. روش پژوهش در این مقاله توصیفی-تحلیلی است.