تحلیل عاملی هدف مداری و انگیزه مشارکت ورزشی نوجوانان ورزشکار در اوقات فراغت

هدف از پژوهش حاضر شناسایی مهمترین اهداف و انگیزه های مشارکت ورزشی اوقات فراغت در نوجوانان ورزشکار بود. همچنین، این متغیرها اولویت بندی شدند و همبستگی بین تمامی سازه ها مورد مطالعه قرار گرفت. به همین دلیل، تعداد 376 نوجوان ورزشکار ایرانی به وسیله نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. این افراد به پرسشنامه تکلیف مداری و خودمداری در ورزش (T.E.O.S.Q) و انگیزه مشارکت ورزشی در ورزش    (PMQ) پاسخ دادند. در مرحله اول، نتایج تحلیل عاملی اکتشافی مدل متناسب دو عاملی برای هدف مداری را با حذف یک سوال و پنج عاملی برای انگیزه های مشارکت ورزشی نوجوانان ورزشکار را با حذف 13 سوال نشان داد (بار عاملی بالاتر از 0/50). در مرحله دوم، نتایج تحلیل عاملی تاییدی و شاخص های برازش مدل برای هر دو پرسشنامه را با همان ابعاد مورد تایید قرار داد (RMSEA ≤ .06 χ2 / df ≤ 3 Goodness Indexes≥ .90). بر اساس این نتایج و بار عاملی، به ترتیب اهداف تکلیف مداری (0/93 = r) و خودمداری (0/43 = r) برای اهداف ورزشی، و به ترتیب انگیزه های تخلیه انرژی (0/94 = r)، کسب مقام (0/76 = r)، آمادگی جسمانی (0/48 = r)، جو تیمی (0/46 = r) و توسعه مهارت (0/26 = r) برای انگیزه های مشارکت ورزشی نوجوانان ورزشکار در اوقات فراغت شناسایی شدند. به طور کلی یافته های مطالعه حاضر درک مناسبی را برای مدیران، مربیان، معلمان و والدین نوجوانان ورزشکار از طریق چگونگی انگیزش آنان فراهم کرد تا به واسطه تامین انگیزه های نوجوانان مخصوصا انگیزه های تخلیه انرژی و کسب مقام، رضایتمندی و تندرستی آنان در طول عمر حفظ شود.