نقش میانجی تاب آوری تحصیلی در رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی با سازگاری تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری

از آنجایی که دانش آموزان با ناتوانی یادگیری در سازگاری تحصیلی مشکل دارند، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی تاب آوری تحصیلی در رابطه ی بین خودکارآمدی تحصیلی با سازگاری تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری انجام شد.

در این پژوهش توصیفی و از نوع معادلات ساختاری، تعداد 160 نفر دانش آموز با ناتوانی یادگیری، به عنوان نمونه ی هدفمند انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سازگاری تحصیلی (سینها و سینگ، 1993)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (مک ایلروی و بانتینگ، 2002) و مقیاس تاب آوری تحصیلی (سامویلز و وو، 2009) استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) به وسیله نرم افزار SPSS23 و Lisrel 8.8 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

براساس نتایج بدست آمده مدل علی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی، تاب آوری تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری براساس شاخص های مختلف برازش تایید شد. خودکارآمدی تحصیلی و تاب آوری تحصیلی بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری اثر مستقیم دارند؛ همچنین خودکارآمدی تحصیلی از طریق تاب آوری تحصیلی بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری تاثیر غیرمستقیم دارد (05/0>P).

بنابراین، خودکارآمدی تحصیلی و تاب آوری تحصیلی نقش مهمی در سازگاری تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری ایفا می کنند و هدف قرار دادن این دو مولفه به وسیله درمان های روان شناختی، می تواند در افزایش سازگاری تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری موثر باشد.