بررسی رابطه گرایش به زنانگی- مردانگی با اختلالات شخصیت ضداجتماعی، نمایشی و پارانویا در نوجوانان دختر

نوجوانان از مهم ترین و تاثیرگذارترین اقشار جامعه محسوب می شوند و پژوهش درباره مسایل روانشناختی آنان حایز اهمیت است.

مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه گرایش به زنانگی-مردانگی با اختلالات شخصیت ضداجتماعی، نمایش و پارانویا در نوجوانان دختر انجام گرفت.

پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان کامیاران در سال تحصیلی 98-1397 بود که از بین آن ها 302 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های گرایش به زنانگی-مردانگی میشل گوگلن (1996) و مقیاس میلون 3 (1977) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 23 و روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام شد.

یافته ها نشان داد که بین گرایش به زنانگی و اختلال شخصیت نمایشی با 0/26 (0/05>P) و اختلال شخصیت پارانویا با 0/20 (0/05>P) همبستگی وجود داشت. همچنین گرایش به زنانگی؛ اختلالات شخصیت ضداجتماعی، نمایشی و پارانویا را به صورت مثبت و معنادار پیش بینی می کند (0/05>P، 3/965>F). طبق یافته ها بین گرایش به مردانگی و اختلال شخصیت ضداجتماعی با 0/22 (0/05>P) و با اختلال شخصیت نمایشی با 0/19 (0/01>P) همبستگی وجود داشت. همچنین گرایش به مردانگی؛ اختلالات شخصیت ضداجتماعی، نمایشی و پارانویا را به صورت مثبت و معناداری پیش بینی می کند (0/05>P، 3/910 >F).

با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش می توان نتیجه گرفت که گرایش به زنانگی- مردانگی می تواند پیش بینی کننده اختلالات شخصیت در نوجوانان باشد؛ بنابراین یکی از عوامل روانشناختی مهم در زمینه اختلالات شخصیت محسوب می شود.