تبیین طلاق عاطفی بر اساس الگوهای ارتباطی و سبک های حل تعارض زنان شاغل در شهر تهران

در سال های اخیر مسئله طلاق عاطفی به عنوان یکی از مشکلات اساسی در روابط زناشویی شناخته شده است. پژوهش حاضر با هدف تبیین طلاق عاطفی بر اساس الگوهای ارتباطی و سبک های حل تعارض زنان شاغل در شهر تهران انجام شد.

روش پژوهش:

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری دربرگیرنده کلیه زنان شاغل شهر تهران در سال 1396 بود. 377 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای برای این پژوهش انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری شامل پرسشنامه الگوهای ارتباطی (CPQ)، پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن (2008) و پرسشنامه سبک های حل تعارض رحیم (ROCI-II) بود.

یافته های پژوهش نشان داد بین الگوی ارتباطی اجتنابی، الگوی ارتباطی توقع / کناره گیری، سبک حل تعارض مسلط و سبک حل تعارض اجتناب کننده با طلاق عاطفی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. اما، الگوی ارتباطی سازنده، سبک های حل تعارض یکپارچگی، ملزم شده و مصالحه ارتباط منفی معناداری با طلاق عاطفی داشتند. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد به ترتیب الگوی ارتباطی توقع / کناره گیری، الگوی ارتباطی اجتنابی، سبک حل تعارض مصالحه و سبک حل تعارض مسلط 26 درصد واریانس طلاق عاطفی را پیش بینی می کنند.

با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می‌رسد آموزش الگوهای ارتباطی سازنده و سبک های حل تعارض مثبت در مشاوره پیش از پیوند زناشویی و نیز در آموزش و درمان خانواده می‌تواند به پیشگیری از طلاق عاطفی در زوجین کمک نماید.