بررسی اثربخشی رویکرد تجربه نگر ستیر بر کاهش تعارض های زناشویی وکاهش طلاق عاطفی

پژوهش حاضر به منظوراثربخشی رویکرد تجربه نگر ستیر بر کاهش تعارض های زناشویی و کاهش طلاق عاطفی زنان متاهل شهرستان مشهد انجام پذیرفت.

روش پژوهش:

این پژوهش به روش نیمه آزمایشی بود که با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل کلیه زنان متاهلی که در طی تابستان وپاییز 1396 به مراکز بهداشت شهرستان  مشهد مراجعه کرده بودند.30 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه جایگزین شدند. در این پژوهش مقیاس طلاق عاطفی گاتمن(2008) و پرسشنامه تعارضات زناشویی ثنایی وبراتی مورد استفاده قرار گرفت. هر دوگروه در پیش آزمون به پرسشنامه های پژوهش پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش در هشت جلسه 90 دقیقه ای، مهارت های ارتباطی با رویکرد ستیر را آموزش دیدند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. بعد از اتمام دوره آموزشی پس آزمون اجرا شد. داده ها با استفاده از نرم افزارspss22  و روش تحلیل کوواریانس بررسی شدند.

نتایج تحلیل داده ها نشان داد که آموزش با رویکرد ستیر بر کاهش تعارض های زناشویی وکاهش طلاق عاطفی تاثیر معناداری دارد (p<0/05).

نتیجه این مطالعه نشان می دهد نه تنها مبانی نظری رویکرد تجربه نگر ستیر مورد تایید قرارگرفت، بلکه آموزش این رویکرد تعارض های زناشویی وطلاق عاطفی را کاهش می دهد.