مقایسه اثربخشی درمان رفتاری بارکلی، خانواده درمانی ساختاری مینوچین و نوروفیدبک بر نشانگان کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه - بیش فعالی

با توجه به پیامدهای ناشی از اختلال نقص توجه – بیش فعالی، رویکردهای درمانی مختلف برای بهبود این اختلال شکل گرفته اند. این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر درمان رفتاری بارکلی، خانواده درمانی ساختاری مینوچین و آموزش نوروفیدبک بر نشانگان کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) انجام شد.

روش پژوهش:

روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش​آزمون – پس​آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر کرج در سال 1397 بود. پس از غربال گری و با استفاده از نمونه گیری خوشه ای تصادفی، 40 نفر با توجه به معیارهای ورود و خروج انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزارها شامل مصاحبه تشخیصی نیمه ساختار یافته (K-SADS) و مقیاس تشخیصی کوتاه اختلال نقص توجه/ بیش فعالی کانرز بوده است. اعضای گروه های آزمایش (سه گروه) در جلسات درمان رفتاری بارکلی (9 جلسه 90 دقیقه ای)، خانواده درمانی ساختاری مینوچین (8 جلسه 90 دقیقه ای) و آموزش نوروفیدبک (25 جلسه 30 دقیقه ای) شرکت کردند. تحلیل داده ها با آزمون های تحلیل کوواریانس یک و چندمتغیره و تی وابسته انجام شد.

نتایج نشان داد درمان رفتاری بارکلی (01/0>P)، خانواده درمانی ساختاری مینوچین (01/0>P) و نوروفیدبک (01/0>P) بر نشانگان کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی اثربخش است. نتایج آزمون تعقیبی نشان داد میزان اثربخشی درمان ها بر نشانگان اعضای گروه آزمایش متفاوت است. تحلیل نتایج پیگیری سه ماهه نشان دهنده پایدار بودن اثرات درمانی بود.

استفاده از این روش های درمانی برای کاهش نشانگان کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی قابل کاربرد است.