پیش بینی ناگویی هیجانی در دانشجویان براساس صفات شخصیت و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان

پیوستار نشانگان ناگویی هیجانی در جمعیت های غیر بالینی اعم از دانشجویان نیز مشاهده می شود. دوره های پراسترس تغییر مانند دانشگاه، فرد را با چالش های هیجانی مختلفی روبه رو می کند. در طول دانشگاه، داشتن مهارت‌های هیجانی الگوی ارتباطی کارآمد و موثری را برای زندگی دانشجویان رقم می‌زند و موجب می شود با تقاضاهای تحصیلی سازگار شوند. هدف پژوهش حاضر پیش بینی ناگویی هیجانی در دانشجویان براساس صفات شخصیت و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان بود.

روش پژوهش:

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات آیت الله آملی در سال 1396 به تعداد 1150 نفر بود که از میان آن ها 285 دانشجو به صورت نمونه‌گیری چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پنج عاملی نیو ساخته مک ری و کاستا 1985؛ مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو ساخته بگبی، پارکر و تیلور (1994) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنسفکی، کرایج و اسپینهاون (2001) بود. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی انجام شد.

ضریب رگرسیون بین راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان و ناگویی هیجانی مثبت و در سطح 01/0 معنادار بود (01/0P<، 344/0=β). از بین ویژگی های شخصیتی روان رنجورخویی (01/0P<، 278/0=β) به صورت مثبت و برون‌گرایی (01/0P<، 328/0-=β) به صورت منفی و در سطح معناداری 01/0 ناگویی هیجانی دانشجویان دختر را پیش‌بینی کرد.

آموزش تنظیم هیجان در جهت مقابله با رویدادهای محیطی و تعدیل تظاهرات شخصیتی در افراد دچار ناگویی هیجانی پیشنهاد می شود.