اثر بخشی طرح واره درمانی گروهی بر خودپنداره در زنان دچار اختلال هویت جنسی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی طرح واره درمانی گروهی بر خودپنداره، تصویر تن و احساس‌ تنهایی در زنان دچار اختلال هویت جنسی بود.

روش پژوهش:

 مطالعه حاضر توصیفی و نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل و طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش را تمام زنان دچار اختلال هویت جنسی مراجعه کننده به انجمن حمایت از بیماران دچار اختلال هویت جنسی در شهر تهران در بهار 1396 تشکیل می دادند که از میان آن ها 30 نفر به صورت دردسترس انتخاب شدند و با همگن سازی سن و تحصیلات و با گمارش تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه جهت پیش آزمون به پرسشنامه خودپنداره تنسی ساخته فیتس و وارن (1997)؛ پاسخ دادند. پس از 8 جلسه طرح واره درمانی برای گروه آزمایش هر دو گروه جهت پس آزمون به پرسشنامه فوق پاسخ دادند و داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد طرح‌واره درمانی بر بهبود خودپنداره (77/1=F، 019/0=P) زنان دچار اختلال هویت جنسی اثربخش بوده است.

از یافته های پژوهش حاضر چنین برمی آید که هدف طرح واره درمانی کمک به بیماران دچار اختلال هویت جنسی برای مواجه شدن با نیازهای هیجانی بنیادی شان است. طرح واره درمانی به درمان گر کمک می کند تا مشکلات مزمن و عمیق زنان دچار اختلال هویت جنسی را دقیق تر تعریف کرده، آن ها را به گونه ای قابل درک سازمان دهی کنند.