پیش بینی رفتار پرخطر بر اساس تمایزیافتگی خود و مشکلات بین فردی در دانشجویان دختر

هدف پژوهش حاضر پیش بینی رفتار های پرخطر بر اساس تمایز یافتگی خود و مشکلات بین فردی در دانشجویان دختر است. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان بودند که از آن میان 100 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس خطرپذیری (زادهمحمدی و همکاران، 2011)، پرسشنامه تمایز یافتگی خود- فرم کوتاه (درک، 2011) و پرسشنامه مشکلات بین فردی (بارخام و همکاران، 1996) بود. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون گام به گام انجام گرفت. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که پرخاشگری به طور مثبت و معنادار قادر به پیش بینی رانندگی پرخطر، خشونت و مصرف الکل است. صراحت و مردم آمیزی به طور مثبت و معنادار قادر به پیش بینی روابط جنسی است. گشودگی به طور منفی و معنادار قادر به پیش بینی مصرف مواد مخدر و مصرف الکل است. از بین ابعاد تمایزیافتگی خود، جایگاه من به طور منفی و معنادار قادر به پیش بینی خشونت است و گریز عاطفی به طور منفی و معنادار قادر به پیش بینی دوستی با جنس مخالف است. با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که تمایز یافتگی خود و مشکلات بین فردی باید برای برنامه ریزی جهت کاهش و یا جلوگیری از بروز رفتارهای پرخطر مدنظر قرار گیرند.