اثربخشی مداخله کوتاه مدت شفقت به خود بر عاطفه مثبت و منفی و رضایت از زندگی

این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزشی کوتاه مدت شفقت به خود بر عاطفه مثبت و منفی و رضایت از زندگی صورت گرفته است. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه تبریز تشکیل می دادند که از میان آن ها 40 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (20 نفر در هر گروه) گمارده شدند. ابزارهای پژوهش حاضر، پرسشنامه عاطفه مثبت و منفی (واتسون، کلارک و تلگن، 1988) ، مقیاس رضایت از زندگی (دینر و همکاران، 1985)، پرسشنامه شفقت به خود (نف، 2003)بودند. گروه مداخله، دوره آموزشی شفقت را در طی 5 جلسه به شیوه جلسات هفتگی 90 دقیقه ای دریافت کرد و گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که بین نمرات شفقت به خود، عاطفه مثبت و عاطفه منفی گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0≥ p). افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در مرحله پس آزمون نمرات بیشتری در شفقت به خود و عاطفه مثبت و نمرات کمتری در عاطفه منفی کسب کردند. بر اساس یافته های این پژوهش، آموزش شفقت به خود می تواند به عنوان گزینه مناسبی جهت افزایش شفقت به خود و عاطفه مثبت و کاهش عاطفه منفی افراد باشد.