تاثیر رسانه های دیجیتالی برتئاتر معاصر ایران دو دهه اخیر مبتنی بر نظریه کنش ارتباطی هابر ماس

در این پایان نامه هدف بررسی تاثیر استفاده از رسانه های دیجیتال بر تیاتر معاصر است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی است و رویکرد نظری برای تحلیل یافته ها، نظریه کنش ارتباطی هابرماس است. نتایج نشان دادند یکی از جلوه های بصری و رسانه های تصویری که تحول و نوآوری ویژهای را در تیاتر به وجود آورده است استفاده از تکنیک ویدیو و... بود که دید مخاطب را علاوه بر رویدادهای زنده و طبیعی که همیشه در صحنه جاری بود متوجه نوع دیگری از رویداد کرد. حال آنکه نه تنها جلوه های اپتیکی و زیباشناسی در استفاده از بکارگیری ویدیو بر جذابیت تیاتر افزوده بلکه ورای آن با مضمون و محتوای مستور در فیلمهای آموزشی و مستندی که بر پرده نمایش ظاهر میگردد، انقالبی عظیم در افزایش سطح سواد و آگاهی های مخاطب بوجود میآورد. همان طور که هدف کنش ارتباطی دست یابی به تفاهم ارتباطی است هدف رسانه در تیاتر نیز بوجود آوردن یک حس تعامل و تفاهم مشترک در مخاطب نمایش است.