ارتباط بین شاخص های سرمایه اجتماعی با سلامت عمومی سالمندان غیرفعال

 جمعیت دنیا به سرعت در حال سیر به سوی سالخورده شدن است و در این میان، ارتقای بهداشت و تامین سلامت سالمندان جامعه که در سال‌های آتی بخش بزرگی از جمعیت را به خود اختصاص خواهند داد، از ارکان مهم پیشرفت جوامع است. شواهد موجود نشان می‌دهد سرمایه اجتماعی با فراهم آوردن حمایت‌های عاطفی و روانی نقش موثری در ارتقای سلامت عمومی سالمندان ایفا می‌کند. ازاین‌رو، این مطالعه به بررسی عوامل موثر شاخص‌های سرمایه اجتماعی بر سلامت عمومی سالمندان غیرفعال پرداخت.

مواد و روش‌ها:

 این پژوهش از نوع مطالعات کاربردی و توصیفی و از نوع همبستگی است که به شیوه مقطعی بر روی 200 سالمند غیرفعال شهرستان لاهیجان انجام شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و برای سنجش متغیر سرمایه اجتماعی از پرسشنامه استاندارد ناهاپیت و گوشال استفاده شد. داده‌های پژوهش از طریق از آزمون‌های ضریب همبستگی تای-بی کندال، همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چند متغیره در نرم‌افزار SPSS نسخه 23 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: 

نتایج یافته‌ها نشان داد، ضریب همبستگی میان اعتماد نهادی و سلامت عمومی (0/028-)، اعتماد بین شخصی سالمندان (0/198)، اعتماد تعمیم‌یافته (0/136) و سرمایه اجتماعی (0/150) و مقدار رگرسیون 0/298 می‌باشد که نشان می‌دهد، بین مجموعه متغیرهای تحقیق همبستگی وجود دارد (0/05p≤). که نشان می‌دهد بین متغیرها رابطه معنی‌داری وجود دارد.

نتیجه‌گیری: 

با توجه به یافته‌های پژوهش مبنی بر رابطه بین سرمایه اجتماعی و سلامت عمومی، مسیولین مرتبط با امور سالمندی می‌توانند با تقویت فعالیت‌های گروهی و جمعی سهم مهمی در روند بهبود سلامت عمومی سالمندان داشته باشند.