بررسی حذف بیولوژیکی سیانور از فاضلاب ساختگی و شناسایی میکروارگانیزم‏های مقاوم به سیانور

یکی از پیامدهای فعالیت‏های صنعتی، ورود ترکیبات سمی نظیرسیانور به محیط زیست است که بی‏توجهی به آن سلامت انسان و سایر موجودات زنده را تهدید می‏کند. مطالعه حاضر به منظور بررسی حذف بیولوژیکی سیانور از فاضلاب و شناسایی میکروارگانیزم‏های مقاوم انجام شد.

  فاضلاب ساختگی از سیانور پتاسیم تهیه شد و در راکتور جریان منقطع (ناپیوسته) با ظرفیت 2 لیتر، غلظت‏های 5،20، 50، 100، 150 و 200  میلی‏گرم در لیترسیانور مورد بررسی قرارگرفت. لجن ثانویه تصفیه‏خانه فاضلاب شهری به‏عنوان محیط کشت مخلوط در راکتور به کار رفت. میزان CN، NH3، NO3، TSS، VSS و باکتری‏ها بر اساس روش‏های موجود در کتاب استاندارد متد اندازه ‏گیری شد. همچنین شناسایی روتیفرها، مژه ‏داران و جلبک‏ها نیز با استفاده از میکروسکوپ مدلIIS انجام شد.

یافته ها: 

نتایج نشان داد که تصفیه بیولوژیکی می‏تواند تا غلظت 150 میلی‏گرم در لیتر سیانور را از فاضلاب حذف نماید و بالاتر بودن MLVSS اولیه نقش زیادی در حذف غلظت‏های بالاتر سیانور دارد. در پایان حذف سیانور پسودوموناس، کلی‏فرم‏ها (به جز کلی‏فرم‏های مدفوعی)، باسیلوس‏ها، قارچ‏ها و همچنین کارچزیوم (از دسته مژه‏ داران)، فیلودینا (ازدسته روتیفرها) و اوسیلاتوریا (از دسته جلبک‏ها) به ‏عنوان گونه ‏های مقاوم به سیانور و آسپیدیسک، پرولز و آلوتریکس به ترتیب به ‏عنوان حساس ‏ترین روتیفر، مژه‏دار و جلبک به سیانور شناسایی شدند.

بحث و نتیجه‏ گیری:

 تصفیه بیولوژیکی لجن فعال برای حذف سیانور از فاضلاب یک روش کارآمد است و اگر در آن‏ها از محیط کشت‏خالص مرکب از میکروارگانیزم‏های مقاوم استفاده شود  می‏تواند جایگزین مناسبی برای روش‏های حذف شیمیایی سیانور از فاضلاب صنعتی باشد.