نقش قرنطینه اجباری مسافران و باز طراحی مسکن و مبلمان شهری در مدیریت بحران کووید 19 در استرالیا

دولت استرالیا از 20 مارس سال2020، قانون قرنطینه اجباری دو هفته ای، در هتل هایی که توسط پلیس ایالتی تعیین شده، از مبدا فرودگاه های کشور برای کلیه مسافرین ورودی الزامی اعلام نموده و هم زمان سفر کلیه شهروندان کشور به خارج را با محدودیت های جدی روبرو و در واقع، مردم را (مگر در شرایط خاص) ممنوع الخروج کرده است. این تمهیدات به دنبال عزم راسخ دولت برای به صفر رساندن تعداد مبتلایان به کووید 19 اتخاذ گردید. در این میان اسکان اجباری مسافرین تازه وارد در هتل ها که ملزم به اقامت 24 ساعته در 14 روز (حدود 335 ساعت اقامت اجباری در یک اتاق) می نماید، موضوعی کاملا جدید و پر چالش محسوب می گردد که در خور بررسی و ارزیابی می باشد.

نگارنده که اخیرا این تجربه استثنایی را پشت سر گذاشته است، از منظر مدیریت بحران کووید 19، به تشریح تجربه  ها و مشاهدات شخصی دوران قرنطینه و همچنین بازطراحی مسکن و مبلمان شهری به شیوه داستان سرایی(narrative) می پردازد. شایان توجه است که در دو ماه اخیر، کشور، عاری از بیماری اعلام و شهروندان بدون ماسک در شهر تردد دارند. این امر هم زمان با تزریق گسترده واکسن در بازه های زمانی مختلف ابعاد تازه ای بخود گرفته است. روایت داستانی حاضر شامل دو بخش است: ابتدا به تشریح فرآیند انتقال مسافرین، از بدو ورود به فرودگاه و روزشمار اقامت اجباری هتل پرداخته شده است و سپس به توصیه ها و نمونه هایی در بازطراحی مسکن و تجهیزات شهری در راستای کاهش پاندمیک اشاره می نماید.

نوشتار نتیجه می گیرد که نه تنها دولت ها برای کاهش ریسک پاندمیک نیازمند عزم جدی و فعالیت های یکپارچه و هماهنگ میان بخش های گوناگون مدیریت شهری و کنترل شدید ورود و خروج مسافرین و پایش علایم بیماری هستند، بلکه طراحان برای دوران پساکرونا نیازمند ارایه ایده های کاربردی ویژه ای می باشند؛ مباحثی مانند: طراحی انعطاف پذیرفضاهای داخل مسکن، تمهیدات جلوگیری از انتقال ویروس در فضاهای مسکونی، نیاز بیشتر به بالکن و استفاده های چند منظوره از آن و تجهیز مسکن به پهنه باند های سریع اینترنتی، از جمله این موارد قلمداد می گردند. در حوزه شهری نیز، استفاده از تمهیداتی مانند: دکمه های آسانسور، چشم الکترونیکی و  عبور از چهارراه ها (بدون لمس کردن)،  رعایت فواصل اجتماعی در عرصه های عمومی و فضاهای سبز مورد توجه می باشند. موضوعات مزبور نیازمند انجام پژوهش های دقیق و عمیق در جوامع مختلف با فرهنگ های متفاوت و یافتن راه کارهای متناسب با شرایط اجتماعی و محیط زیستی می باشند.