اثر بی وزنی شبیه سازی شده و چرخه روشنایی-تاریکی کوتاه مدت بر میزان رتینوئیک اسید در سرم و هیپوکامپ موش صحرایی

رتینوییک اسید در تنظیم ریتم شبانه روزی نقش دارد و کمبود آن باعث اختلال در عملکرد ساعت بیولوژیکی و در نتیجه اختلال در ریتم شبانه روزی فعالیت حرکتی می شود. هدف این مطالعه بررسی اثرات شرایط شبیه سازی شده سفینه فضایی بر مقدار سرمی و هیپوکامپی رتینوییک اسید در موش های آزمایشگاهی بود.

از مدل آویزان کردن از دم در موش، برای شبیه سازی شرایط بی وزنی از خرداد 1398 تا شهریور 1398 در حیوان خانه دانشگاه علوم پزشکی ارتش استفاده شد. در یک مطالعه تجربی، 32 موش نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند: گروه کنترل با 12/12 ساعت چرخه شبانه روز، گروه آویزان با 12/12 ساعت چرخه شبانه روز، گروه کنترل با 45/45 دقیقه چرخه شبانه روز، گروه آویزان با 45/45 دقیقه چرخه شبانه روز. در پایان دوره شبیه سازی، حیوانات بیهوش شدند و نمونه خون جمع آوری شد و کل مغز برداشته شد و هیپوکامپ جدا شد. Elisa برای سنجش اسید رتینوییک در سرم و هیپوکامپ همگن شده استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون (Analysis of variance) two way ANOVA و Bonferroni به عنوان آزمون تعقیبی (Post hoc test) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

چرخه شبانه روزی 45/45 دقیقه در مقایسه با چرخه 12/12 ساعت روشنایی-تاریکی باعث افزایش رتینوییک اسید در سرم و هیپوکامپ رت ها شد ولی بی وزنی شبیه سازی شده اثری بر مقدار آن در سرم نداشت.

به نظر می رسد که میزان رتینوییک اسید در سرم و هیپوکامپ متاثر از تغییر سیکل شبانه روزی است و بی وزنی تاثیری بر آن ندارد.