کانی شناسی، ژئوشیمی و دمای تشکیل کلریت در ناحیه ملوک (جنوب ملایر-ایران)

ترکیب شیمیایی کانی‌های گروه کلریت منعکس‌کننده شرایط فیزیکو شیمیایی تبلور و تشکیل آنها می‌باشد. تجزیه شیمیایی کلریت‌های حاصل از دگرسانی بیوتیت توسط دستگاه الکترون ‌میکروپروب، بر پایه 30 نقطه از 8 نمونه سنگ مورد استفاده قرار گرفت. بر این اساس، ترکیب نمونه‌های کلریت از نوع رپیدولیت-پیکنوکلریت است. کسر مولی در فاز بین لایه‌ای(Xc)، در محدوده 97/0 تا 99/0 قرار دارد که نمایانگر نبود کامل لایه‌های اسمکتیت و خلوص کامل کلریت است. محاسبه فرمول ساختاری کلریت‌های ناحیه ملوک نشان می‌دهد که تعداد اتم سیلیسیم در محدوده 64/2 تا 91/2 اتم در واحد فرمولی(apfu) و مجموع کاتیون‌های هشت وجهی 6 اتم در واحد فرمولی(apfu) می‌باشد. به این ترتیب، کلریت‌های ناحیه ملوک از نوع هشت ‌وجهی سه‌گانه می‌باشند. پایین‌بودن محتوای تیتانیوم کلریت‌ها، حضور کانی‌های تیتانیوم‌دار همرشد با رخ‌های کلریت و وجود قالب بلوری بیوتیت اولیه دگرسان‌شده شاهدی برای دگرسانی بیوتیت به کلریت است. میانگین دمایی کلریت‌های ناحیه ملوکºC340 است که با دمای حاصل از زمین دماسنجی کلریت‌های حاصل از دگرسانی بیوتیت مطابقت دارد. مطالعات انجام شده نشان می‌دهد سیالات گرمابی نوع مزوترمال حاصل از توده گرانیتوییدی در ناحیه مورد مطالعه در تشکیل کلریت موثر بوده ‌است. همچنین عملکرد دگرگونی ناحیه‌ای نقش مهمی در شکل‌گیری کلریت در ناحیه ملوک داشته است.