ارزیابی ارتباط بین سن سنگ های رسوبی با دوام آنها در محیط های تخریبی

به دلیل گسترش سطحی بسیار زیاد سنگ های رسوبی در سطح زمین و قرارگیری بسیاری از سازه‌های عمرانی بر روی آنها، شناخت این سنگ ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار می باشد. این شناخت در محیط‌های تخریبی همچون سواحل به دلیل وجود عوامل مخرب دارای اهمیت بیشتری است. از مهمترین عوامل موثر روی نتایج پارامترهای مهندسی، سن تشکیل سنگ های رسوبی است. هدف از این تحقیق بررسی میزان تاثیر سن سنگ روی پایداری موج‌شکن به منظور انتخاب مصالح مناسب تر برای ساخت موج شکن می باشد. روش تحقیق شامل بازدید صحرایی از تعدادی از موج‌شکن های سواحل جنوبی و شمالی ایران، بررسی پارامترهای سنگ‌شناسی و سازه ای مصالح سنگی لایه حفاظ، انجام آزمایش‌های مهندسی جهت کمک به سنجش دوام و ارزیابی تاثیر سن مصالح سنگی بر نتایج و عملکرد این مصالح می باشد. نتایج نشان‌دهنده اولویت انتخاب مصالح با ترکیب سیلیسی همچون ماسه‌سنگ نسبت به مصالح کربناته در سن زمین‌شناسی یکسان می باشد. همچنین افزایش سن مصالح سنگی (از پلیستوسن تا کرتاسه) سبب افزایش دانسیته سنگ (از 59/1 تا 45/2 گرم بر سانتیمتر مکعب)، کاهش تخلخل (از 7/44 تا 41/0 درصد) و جذب آب (از 6/29 تا 21/0 درصد)، افزایش پارامترهای مقاومتی شامل افزایش مقاومت فشاری تک محوری (از 5 تا 19/111 مگاپاسکال)، افزایش بارنقطه ای (از 2/1 تا 12/5 مگاپاسکال) و افزایش مقاومت کششی (از 10/0 تا 56/16 مگاپاسکال) و کاهش افت ناشی از فرایندهای سایشی، ضربه ای و شیمیایی شامل کاهش افت ارزش ضربه ای (از 30/54 تا 94/10 درصد)، افزایش شاخص دوام وارفتگی (از 10/82 تا 44/99 درصد)، کاهش افت سلامت سنگ (از 50/28 تا 038/0 درصد) و کاهش افت سایش لس آنجلس (از 57/71 تا 67/22 درصد) می گردد.