سیاست های نومحافظه کاران و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران (2020 -2000 میلادی)

ایالات متحده آمریکا ازجمله نظام های ریاستی دوحزبی است که چرخش قدرت و اعمال سیاست در آن از رقابت دو حزب اصلی آن متاثر است و دو حزب «دموکرات» و «جمهوری خواه» علی رغم اینکه در اهداف کلی نظام سیاسی آمریکا به مثابه یک سیستم یکپارچه عمل می نمایند ولی در اعمال سیاست ها و راهبردهایشان مسیرهای متفاوتی را طی می کنند. در سیاست خارجی، دموکرات ها به صورت سنتی قایل به استفاده از ظرفیت سازمان ها، معاهدات، رویه های بین المللی و مذاکره و «صلح» (چندجانبه گرایی) هستند و برخلاف آنها، جمهوری خواهان غالبا اعتقادی به معاهدات و سازمان های بین المللی ندارند و معتقدند که واقعیت صحنه بین الملل را «زور و قدرت» تشکیل می دهد و به اصطلاح معتقد به «ریالیسم» هستند. «نومحافظه کاران» طیفی از جمهوری خواهان را تشکیل می دهند که علاقه خاصی به ایجاد جنگ و اعمال زور و فشار علیه دشمنان خود را دارند. با توجه به تقابل جمهوری اسلامی ایران با آمریکا در طول بیش از 40 سال گذشته و تجربه «چهره ژانوسی یا دووجهی» سیاست های آمریکا، هدف پژوهش پیش رو این است که نوع رابطه بین سیاست های نومحافظه کاران و افزایش و یا کاهش امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را (در 20 سال اخیر) به صورت علمی و قاعده مند نشان دهد. روش تحقیق این مقاله، توصیفی- تحلیلی و روش جمع آوری داده ها، اسنادی، مدارک علمی و مطالعات کتابخانه ای است. یافته های تحقیق حاضر بیانگر این واقعیت است که علی رغم تصور رایج که گفته می شود «با تسلط جمهوری خواهان و نومحافظه کاران بر کاخ سفید و سیاست های امنیتی آمریکا، امنیت ملی ایران مورد تهدید واقع می شود و رو به ضعف می نهد»، در حقیقت، سیاست های نومحافظه کاران (به ویژه درزمینه امنیتی) منجر به افزایش امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران شده و وجود رابطه و نتیجه ای معکوس را در این خصوص نشان می دهد. نتایج این پژوهش برای تصمیم گیران سیاست خارجی و مدیران ارشد اطلاعاتی و امنیتی قابل استفاده و بهره برداری است.