نقش خودشناسی در سبک زندگی اسلامی از منظر عقل و دین

فرهنگ های مختلف، روش های متفاوتی برای زندگی انسان ارایه می دهند که برخاسته از نگرش های متفاوت آنها به عالم هستی و انسان است و ارزیابی هر کدام از این سبک های زندگی، نیازمند تحلیل دقیق و عمیق مبانی آنها است. از بین مبانی سبک زندگی، خودشناسی از مهم ترین مبانی محسوب می شود و سوال مهم در این بحث، تاثیر خودشناسی بر سبک زندگی و تحلیل نحوه این تاثیرگذاری است. بدین منظور در این نوشتار با روش تحلیلی - توصیفی، با تبیین هویت و حقیقت انسان و جایگاه او در عالم هستی و بر اساس ارتباط تنگاتنگ لایه های وجودی انسان، تاثیر خودشناسی بر سبک زندگی اسلامی، و تاثیر سبک زندگی بر تکامل انسان بررسی شده است و از منظر عقل و دین نحوه این تاثیرگذاری مورد تبیین و تحلیل قرار گرفته است. در آموزه های دینی از یک طرف، باورهای اعتقادی انسان مومن در رفتارهای او بروز پیدا می کند که ثمره آن، سبک زندگی خدا محور، آخرت گرا، کرامت خواه و جامع نگراست و از طرف دیگر کوچک ترین رفتار در زندگی انسان، در رسیدن به تکامل روحی او تاثیر گذار است. بر اساس براهین عقلی نیز، حرکت استکمالی انسان در همین عالم مادی آغاز می شود و نفس انسان با حرکت جوهری خود به بالاترین درجات کمال روحی و معنوی دست می یابد.