بررسی میزان و عوامل استرس پرسنل پرستاری در بخشهای ویژه دانشگاه علوم پزشکی کردستان در سال 1383

استرس یکی از مهمترین پدیده های زندگی در قرن حاضر است که بواسطه تاثیر بر سلامت روانی و جسمانی افراد، به یکی از مباحث اصلی مدیریت رفتار سازمانی تبدیل شده است. اصولا شغل پرستاری و مراقبت از بیمار به خودی خود استرس زا است، لذا تهدید اهداف سازمانی و کاهش کیفیت عملکرد پرستار در بیمارستان از آثار استرس در محیطهای درمانی و بویژه بیمارستانها می باشد. هدف این مطالعه بررسی میزان و عوامل استرس پرسنل پرستاری در بخشهای ویژه دانشگاه علوم پزشکی کردستان است.
این پژوهش مطالعه ای توصیفی تحلیلی است که در بخشهای ICU، CCU و دیالیز پنج بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی کردستان انجام شده است. به روش تصادفی ساده 70 نفر از پرستاران انتخاب شدند و با تکمیل پرسشنامه ای که شامل 41 سوال در4 بخش بود، تجربه استرسورهای جسمی، روانی و محیطی مورد سنجش قرار گرفت و سپس با استفاده از نرم افزار Spss.win نتایج به دست آمده تجزیه و تحلیل شد.
بررسی یافته های این مطالعه نشان داد که از عوامل جسمی بیشترین استرسور مربوط به نداشتن استراحت (35%)، در قسمت روانی مربوط به فضای بحرانی بخش (71/55%) و در قسمت محیطی، اکثر واحدهای مورد پژوهش (57/38%)، خطرات شغلی «بیماری های عفونی» را بعنوان مهمترین استرسور ذکر نموده اند.
با توجه به اجتناب ناپذیربودن برخی از عوامل استرس زا در حرفه پرستاری خصوصا در بخشهای ویژه و لزوم پیشگیری از عوارض جسمی و روانی استرس در شاغلان این حرفه، بکارگیری تمهیداتی در جهت پیشگیری و کاهش استرس، بهبود شرایط محیط کار و آموزش روش های مقابله ای از جمله وظایفی است که به عهده مسوولین مراکز پزشکی و بیمارستانها می باشد.