مقایسه دارو های ضدالتهابی استروئیدی و غیراستروئیدی به عنوان درمان کمکی در پنومونی گوساله گاوشیری

بیماری های دستگاه ‎تنفسی از مهم ترین بیماری‎ های منجر به بروز خسارت اقتصادی در صنعت دامپروری می باشند.

اثرات کمک درمانی دارو های ضد التهابی استروییدی و غیر استروییدی در پنومونی گوساله گاو شیری مورد بررسی قرار گرفت.

روش‎ کار:

 این مطالعه بر روی 40 راس گوساله با محدوده سنی سه تا شش ماه، مبتلا به پنومونی در گاوداری های اطراف مشهد انجام شده است. در این مطالعه گوساله ها بر اساس وجود نشانه های بالینی چون ترشحات بینی، درجه حرارت مقعدی، سرفه، وضعیت چشم ها و گوش ها درجه بندی شدند. درضمن شرط اساسی ورود گوساله ها به این مطالعه، عدم وجود سابقه ابتلا به هرگونه بیماری بود. همچنین در انتخاب و گروه بندی تیماران برمبنای مشابهت سنی و جنسی و شدت ابتلا به بیماری لحاظ گردید. این گوساله ها در چهار گروه درمانی قرار گرفتند. هر چهار گروه با آنتی بیوتیک فلورفنیکل درمان شدند. همچنین به‎عنوان درمان کمکی به گروه اول دگزامتازون، به گروه دوم دگزافنیل (دگزامتازون+فنیل بوتازون)، به گروه سوم فنیل بوتازون و به گروه چهارم آب مقطر تزریق شد. ارزیابی آزمایشگاهی با آزمایش خون کامل (CBC)، اندازه گیری فیبرینوژن، پروتئین تام، هاپتوگلوبین و آلبومین بر روی نمونه های خون قبل و بعد درمان صورت گرفت. برای واکاوی آماری از آزمون های Repeated measures وPaired t test استفاده شد.

نتایج واکاوی آماری نشان داد که درجه حرارت، تعداد ضربان قلب و تنفس، فیبرینوژن و پروتئین تام، MCV،MCHC ، تعداد لنفوسیت و نسبت های N/L (نسبت نوتروفیل به لنفوسیت) و TP-Fib/Fib به طور معنی داری در طول زمان دو نمونه گیری تغییر کرده اند، ولی در بین گروه های درمانی اختلاف معنی داری وجود نداشت. تنها در فاکتور PCV و نسبت TP-Fib/Fib در بین گروه ها تفاوت معنی دار وجود داشت.

نتیجه گیری نهایی:

 نتایج نشان می دهد که استفاده از داروی ضدالتهاب در کنار آنتی بیوتیک نسبت به زمانی که آنتی بیوتیک به تنهایی استفاده می شود تاثیر معنی داری در درمان گوساله های مبتلا به پنومونی گوساله گاو شیری ندارد.