طراحی و ساخت یک زیست حسگر ولتامتریک در ترکیب با روش HPLC برای پایش آفلاتوکسینM1 در شیر

آفلاتوکسینM1 به عنوان یکی از خطرناک ترین مایکوتوکسین ها از مهم ترین آلوده کننده های شیر است. تاکنون روش های مختلفی برای شناسایی آفلاتوکسین در شیر معرفی شده که شامل کروماتوگرافی، الایزا و رنگ سنجی هستند. با توجه به حساسیت بالای روش های بر پایه حسگرهای الکتروشیمیایی هدف مطالعه حاضر ساخت یک زیست حسگر ولتامتریک دقیق و حساس جهت شناسایی سریع آفلاتوکسینM1 است.

در مطالعه حاضر یک زیست حسگر مبتنی بر الکترود مداد گرافیتی اصلاح شده با نانو ذرات مغناطیسی و نانو ذرات طلا در ترکیب با روش HPLC برای شناسایی آفلاتوکسین M1 ساخته شد. رفتار الکتروشیمیایی زیست حسگر در مراحل مختلف ساخت شامل تثبیت نانو ذرات مغناطیسی، نانو ذرات طلا، تثبیت آپتامر و آنالیت به کمک تکنیک های ولتامتری چرخه ای و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی بررسی شد.

نتایج نشان داد که با تثبیت نانو ذرات، پیک جریان و مقاومت انتقال بار به ترتیب افزایش و کاهش می یابند درحالی که با تثبیت آپتامر و آنالیت، پیک جریان کاهش و مقاومت انتقال بار در مقایسه با الکترود اصلاح نشده افزایش می یابند. ارزیابی مشخصه های عملکردی حاکی از تکرارپذیری (6/4%) و تکثیر پذیری مطلوب (8/8%) و همچنین پایداری مناسب (14روز) زیست حسگر داشت. حد تشخیص زیست حسگر (ng/L40) و محدوده درصد ریکاوری برای زیست حسگر و روشHPLC به 6/89-5/93 و 105-102 به دست آمد.

زیست حسگر پیشنهادی حد تشخیص پایین تر از سطح مجاز مشخص شده توسط استاندارد ملی ایران برای شیر (100نانوگرم بر لیتر) را ارایه داد. آنالیز نمونه های شیر حاوی آفلاتوکسین M1 با استفاده از زیست حسگر نیز محدوده درصد ریکاوری نزدیک در مقایسه با روش HPLC را نشان داد.