بررسی تطبیقی آموزه های محیط زیستی طبیعی در اسلام و زرتشت با تاکید بر قرآن و وندیداد

در مقاله حاضر، آموزه های محیط زیستی طبیعی اسلام و زرتشت با تکیه بر دو کتاب قرآن و وندیداد به صورت تطبیقی و استناد کتابخانه ای بررسی شده است. اشاره های محیط زیستی قرآن، علاوه بر اهداف اولیه و ظاهری مانند حفظ محیط زیست، نهی از تباهی و آلودگی آن، تشویق به بهره وری صحیح از نعمت های الهی، به اهدافی با لایه های فراظاهری چون التفات به مالکیت حقیقی خدا در طبیعت، رسیدن انسان به شهود خدا، توجه انسان به مقام خلیفه اللهی اش و مقدمه بودن طبیعت ناسوت برای رسیدن به ملکوت لاهوت نیز تنبه می دهد. این در حالی است که آموزه های محیط زیست طبیعی وندیداد گرچه در اصل آبادی و نفی تباهی محیط زیستی با قرآن مشترک است، بیشتر به بیان های جزیی در قالب اصل تقدس عناصر چهارگانه و گاهی معارض با عبارات خود یا علم تجربی جدید پرداخته است. از ثمره های مطالعه آموزه های محیط زیستی در اسلام و زرتشت، جهت دادن به آموزه های محیط زیستی و مرتبط ساختن آن با مسئله انتظار برای رسیدن بشر به دوران طلایی سوشیانس و مهدی(ع) است؛ زیرا طبیعت در آن دوران تمام استعداد بالقوه خود را به فعلیت می رساند و اکوسیستم طبیعی در بهترین حالت ممکن قرار می گیرد.