امام حسین(ع) مصداق آیه مودت از منظر روایات تفسیری اهل سنت

در این مقاله تعیین مصادیق آیه مودت که خداوند متعال، دوستی آنها را برای مسلمانان واجب گردانیده است، از طریق منابع روایی اهل سنت بحث و بررسی خواهد شد. بدیهی است که با روشن شدن مصادیق ذوی القربی از طریق روایات اهل سنت؛ از حیث علمی به حل مسئله تاریخی و قرآنی یاری می‌رساند و از حیث عملی نیز به وحدت بین مسلمین و تقریب مذهبی کمک می‌کند، چون دوستی مصادیق ذوی القربی، موجب دلبستگی و متابعت از سخنان و سیره آنها می‌گردد. روش تحقیق در این مقاله روش نقلی، تاریخی و توصیفی و تحلیلی است و طبق روایات تفسیری اهل سنت، این نتیجه حاصل گردید که مصداق بارز «ذی القربی» درآیه مودت اهل بیت پیامبر(ص) و مشخصا حضرت علی(ع)، فاطمه زهرا(س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) است.