گفتمان ها و روایت های خط مشی گذاری عدالت جنسیتی در ایران: واکاوی علل و جهات تکثر برنامه ها و خط مشی ها

در‏هم ‏تنیدگی فرایند برنامه‏ ریزی حوزه زنان و خانواده در موضوع عدالت جنسیتی با گفتمان‏ها و جریان‏ های سیاسی و اجتماعی به پیچیدگی مسایل زنان در فرایند خط ‏مش ی‏گذاری منجر شده است. این پژوهش کوشیده است با تاکید بر این امر که خط‏ مشی‏ های عدالت جنسیتی در ایران در دو دهه اخیر متکثر و متعارض بوده ‏اند، به واکاوی دلایل و نحوه ایجاد تشتت در فرایند خط ‏مشی‏ گذاری با محوریت نقش ‏آفرینی بازیگران پیدا و پنهان بپردازد. در این مسیر، این پژوهش در ابتدا گفتمان‏ های غالب در خط‏ مشی ‏های نهایی را به روش تحلیل گفتمان انتقادی لاکلا و موفه و به منظور بازنمایی تشتت موجود تحلیل کرده و در ادامه براساس نظریه اتخاذی در پژوهش، مبنی بر اثری که خرده‏ سیستم ‏ها بر جهت ‏نهایی خط‏ مشی ‏ها دارند، به تحلیل روایت و احصای روایت‏های بازیگران فرعی فرایند خط‏ مشی‏ گذاری پرداخته است. یافته ‏ها نشان می‏دهد که متاثر از تعدد گفتمانی خرده‏ سیستم‏ها، خط‏ مشی ‏های رسمی حوزه زنان و خانواده با محوریت عدالت‏ جنسیتی در بسیاری از موارد دچار تعدد جهات نهایی هستند. به طور مشخص، زمانی که دال‏ های اصلی خط‏ مشی ‏ها با روایت‏ های بازیگران مقایسه می‏شود، نفوذ قدرت غیرمستقیم ایتلاف ‏های گفتمانی در فرایند مسیله‏ شناسی و راه‏ حل‏ دهی خط‏ مشی‏ گذاری کاملا مشهود است.