آگاهی روستاییان از بروز نشانه های تغییر اقلیم و رابطه آن با معیشت پایدار جوامع محلی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز اوغان استان گلستان)

تغییرات نامطلوب آب و هوا، خشکسالی و سیل تاثیر منفی بر عرصه های منابع طبیعی، محصولات زراعی و بهره وری دام به عنوان منابع اصلی معیشت روستاییان دارند. بنابراین، بررسی درک جوامع روستایی از بروز تغییرات اقلیمی و ارتباط آن با معیشت پایدار مهم می باشد. این تحقیق بدین منظور و با روش تحقیق توصیفی- پیمایشی انجام شد. در این تحقیق، تعداد 297 نفر از ساکنان با سن 35 سال به بالا در 10 روستای حوزه آبخیز اوغان استان گلستان مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی محتوایی آن با استفاده از نظرات استادان دانشگاه و کارشناسان منابع طبیعی مورد تایید قرار گرفت. نتایج نشان داد که سن، تعداد دام، سابقه دامداری، مدت اقامت در روستا و میزان درآمد افراد با درک آنان از بروز نشانه های تغییر اقلیم دارای رابطه مثبت و معنی دار می باشد. یافته های ارزیابی مدل معادلات ساختاری نشان داد که بین میزان درک از بروز نشانه های تغییر اقلیم و تغییرات معیشتی افراد، رابطه علی- معلولی وجود دارد، به طوری که با افزایش آگاهی روستاییان از بروز نشانه های تغییر اقلیم، معیشت آنان با تغییرات بیشتری روبه رو شده است.