تنبیه کودک از منظر آیات، روایات و فقه

تنبیه یکی از روش‌های تربیتی است که در موقعیت‌های خاصی می‌تواند یک روش بازدارنده و گاه اصلاحی باشد و از این جهت در گروه روش‌های ایجابی قرار می‌گیرد، که انجام دادن آن، اثر تربیتی دارد. از سوی دیگر اعمال این روش در صورتی موثر است که در شرایط خاص و با رعایت جوانب گوناگون به کار گرفته شود. در غیر این صورت اثرهای تخریبی آن به مراتب بیشتر از پیامدهای مثبت آن خواهد بود که این امر، آن را در گروه روش‌های سلبی و آسیب زا قرار می‌دهد. در مورد جواز یا عدم جواز تنبیه بدنی، محدوده‌ی آن، دیدگاه‌های قرآن و روایات و فقهای امامیه و تحلیل آن ها بحث و تحقیق شده است. به کارگیری این روش، مستلزم رعایت اصول و قواعدی است که اگر مورد غفلت قرار گیرد، آسیب‌های جدی و جبران‌ناپذیری در پی خواهد داشت.