نسبت مناسبات هیدروپلیتیک با تغییر ساختار هیدروهژمون نمونه پژوهی سد رنسانس در اتیوپی

رویکرد هماوردی در مناسبات هیدروپلیتیک، جهت ‎دهنده به سیاست‏گذاری‏ های آبی و سیاست خارجی بسیاری از کشورهای واقع در حوضه ‏های آبریز مشترک به ویژه در مناطق کم  بارش و درگیر کمبود آب می باشد. در این میان، ناهماهنگی منابع آبی و حوضه های آبریز با مرزهای سیاسی کشورها بر نگرانی‏ ها افزوده است. دامنه و ژرفای مسئله زمانی آشکار می‏شود که بدانیم نزدیک به نیمی از جمعیت کره زمین در داخل حوضه رودهای مشترک ساکن هستند. وضعیتی که امنیت آبی را به مسیله ‎ای حیاتی برای این کشورها تبدیل کرده است. حوضه آبریز نیل متشکل از ده کشور از آن دست حوضه‏ هایی است که مناسبات هیدروپلیتیک، برخاسته از مسایل درون حوضه ‏ای و مداخله قدرت‎ های فراحوضه ‎ای به دگرگونی در ساختار هیدروهژمونی انجامیده است. پژوهش حاضر بر این فرضیه استوار است که متناسب با فراز و فرود منابع قدرت‎ آفرین کشورهای حوضه نیل، ساختار هیدروهژمونی و مناسبات هیدروپلیتیک آن حوضه با نگرش به ساخت سد رنسانس به سود اتیوپی رو به تغییر است. روش‏شناسی حاکم بر متن، ماهیتی توصیفی- تحلیلی دارد و داده ‏های مورد نیاز آن به روش کتابخانه  ای گردآوری شده است. نتیجه پژوهش نشان داد که طرح ساخت سد رنسانس آغازی بر پایان هیدروهژمونی مصر و تغییر ساختار قدرت در حوضه نیل است.