تعیین شرایط فیزیک و شیمیایی و نقش سیالات در تکامل گرانیتوئید گیسور (شرق گناباد) با استفاده از شیمی کانی بیوتیت

توده گرانیتوییدی گیسور با سن کرتاسه پایینی از گرانودیوریت، آنکلاوهای میکروگرانولار مافیک و سیل میکروگرانیت تشکیل شده است. کانی های اصلی این سنگ ها عبارتند از پلاژیوکلاز، کوارتز، ارتوکلاز و بیوتیت. بیوتیت های نمونه های گرانودیوریت و آنکلاوها در گروه I و گروه بیوتیت های آهن دار قرار دارند و بیوتیت های نمونه های میکروگرانیت در گروه I و گروه بیوتیت های منیزیم دار قرار می گیرند. دمای تشکیل بیوتیت ها در گرانودیوریت 653 تا 732 درجه سانتی گراد ، آنکلاو 631 تا 724 درجه سانتی گراد و در میکروگرانیت 689 تا 732 درجه سانتی گراد است. همچنین مقدار فشار متوسط برای گرانودیوریت و آنکلاو حدود Kbar 4 و میکروگرانیت Kbar 2 است. بیوتیت های توده گرانودیوریتی و آنکلاوها در بالای بافر NNO قرار دارند و بیوتیت های میکروگرانیت در زیر خط بافر NNO و در محدوده بافر QFM واقع می شوند. از آنجایی که توده گرانیتوییدی گیسور از گرانیت های نوع I دما پایین است، نم ی توان از نمودارهای متمایز کننده محیط های زمین ساختی با استفاده از ترکیب بیوتیت ها استفاده کرد. همه بیوتیت ها با روندهای خطی log (fHF/fHCl)، log (fH2O/fHCl) و log (fH2O/fHF) زاویه زیادی می سازند که بیانگر تغییر شرایط فوگاسیته و تغییر محتوای هالوژن سیال ها در اثر واکنش سنگ دیواره است. نسبت های فوگاسیته سیالات هیدروترمال نشان می دهند که سیالات هیدروترمال از نوع پتاسیک هستند؛ اما سیالات ماگمایی توده نفوذی گیسور به طور مشخصی متفاوت از سیالات پورفیری است.