اپیدمیولوژی تومورهای حدقه طی 11 سال در یک مرکز ارجاعی ایران

تعیین فراوانی انواع تومورهای اربیت طی 11 سال در بیمارستان لبافی نژاد.

در این مطالعه گذشته نگر، کلیه پرونده های با کد عمومی و اختصاصی تومورهای اربیت از تاریخ فروردین 1387 تا پایان سال 1397 بررسی شدند. مواردی با تشخیص قطعی هیستوپاتولوژی (به تعداد 327 مورد) وارد مطالعه و مواردی که تشخیص پاتولوژی قطعی نداشتند، از مطالعه خارج شدند.

از 327 بیمار با ضایعه فضاگیر اربیت، 183 مورد (56 درصد) زن و 44 مورد (44 درصد) مرد بودند. متوسط سن افراد 5/21±30 سال بود. 276 ضایعه (4/84 درصد) خوش خیم و 51 ضایعه (6/15 درصد) بدخیم بودند. 236 مورد (2/72 درصد) از تومورهای اربیت اکستراکونال و 91 مورد (8/27 درصد) اینتراکونال بودند. 206 مورد (6/93 درصد) تومورهای اولیه اربیت، 18 مورد (5/5 درصد) تومورهای ثانویه اربیت و فقط 3 مورد (9/0 درصد) تومورهای متاستاز به اربیت بودند. تعداد و درصد ضایعات در 7 گروه اصلی تومورها بدین شرح بود: ضایعات کیستیک 130 مورد (7/3 درصد)، ضایعات عروقی 78 مورد (9/23 درصد)، ضایعات التهابی و لنفوپرولیفراتیو 32 مورد (8/9 درصد)، تومورهای مزانشیمال 26 مورد (8 درصد)، تومورهای نوروژنیک 21 مورد (4/6 درصد)، تومورهای ثانویه و متاستاتیک 21 مورد (4/6 درصد) و تومورهای اپی تلیال غده اشکی 19 مورد (8/5 درصد). کیست درمویید، شایع ترین تومور اربیت، 109 مورد (33 درصد) و شایع ترین تومور خوش خیم اربیت (5/39 درصد) بود. همانژیوم کاورنوس، دومین تومور شایع اربیت، 62 مورد (19 درصد) بود. شایع ترین تومور بدخیم اربیت، لنفوم با 12 مورد (7/3 درصد) بود. نسبت ضایعات بدخیم و خوش خیم با افزایش سن بیشتر شد به طوری که این نسبت در گروه سنی کودکان (18-0 سال) 46/0، افراد میان سال (59-19 سال) 84/0 و در سالمندان (£60 سال) 2/5 بود. رابدومیوسارکوما، شایع ترین بدخیمی در کودکان بود (5/2 درصد از کل). لنفوم (7/3 درصد) شایع ترین بدخیمی در گروه میانسال و درگیری اربیت ثانویه به کارسینوم سلول های بازال پلک (7/2 درصد) شایع ترین بدخیمی در افراد مسن بودند. از نظر محل توزیع تومورهای اربیت، سوپراتمپورال (32 درصد) شایع ترین محل بروز تومورهای اربیت و شایع ترین علامت مراجعه بیماران، پروپتوز (42 درصد) بود.

در این مطالعه ضایعات خوش خیم، اکستراکونال و اولیه اربیت نسبت به ضایعات بدخیم، اینتراکونال و ثانویه از شیوع بیش تری برخوردار بوده و با افزایش سن، نسبت ضایعات بدخیم افزایش یافت.