بهبود خود به خودی Lamellar Hole Macular، معرفی یک مورد بالینی و بررسی عوامل موثر برآن

معرفی یک مورد بالینی از بهبود خود به خودی Macular Lamellar Hole و بررسی ابعاد مختلف و عوامل موثر بر آن

خانم 70 ساله، مورد شناخته شده لوپوس به علت مصرف طولانی مدت هیدروکسی کلروکین خوراکی جهت بررسی های دوره ای به درمانگاه چشم ارجاع شده بود. دید اصلاح شده هر دو چشم 10/7 بود. در معاینه اتاقک قدامی به غیر از Senile Cataract نکته دیگری نداشت. در معاینات اتاقک خلفی، شواهد Epiretinal Membrane در چشم چپ بیمار مشاهده گردید و اثری از سمیت HCQ دیده نشد. در تصویربرداری به روش Optical Coherence Tomography ، وجود ERM تایید و یک Macular Lamellar Hole در چشم چپ بیمار نشان داده شد. بیمار با توجه به وضعیت بینایی، تحت پیگیری گروه چشم قرار گرفت. درمعاینات یک سال بعد، Lamellar MH بیمار به شکل کامل بسته شد. حدت بینایی بیمار در تمام طول پیگیری ها تغییری نداشت.

در مقاله پیشرو یک مورد بالینی از بهبود کامل Lamellar MH معرفی گردید. این مورد با Conventional ERM همراه بود و با علایم بالینی کاهش دید و متامورفوپسی همراهی نداشت. ویژگی های تصویربرداری با OCT بیان کننده وجود معیارهای تشخیص Lamellar Hole بود که شامل نقص (دیفکت) لایه های داخلی شبکیه همراه با لایه های خارجی Intact بوده که با جداشدگی لایه های داخلی از لایه های خارجی شبکیه در لبه ضایعه مشخص شده بود. نگارندگان این مقاله بر این باورند که سالم بودن ELM و لایه گیرنده های نوری، تعیین کننده بی علامت بودن و پیش آگهی مناسب این بیمار بوده است. با توجه به نبود اندیکاسیون اقدام عاجل جراحی، بیمار مورد پیگیری نزدیک گروه شبکیه قرار گرفت و پس از یک سال لایه های داخلی شبکیه مجدد به هم متصل شده و LMH بیمار به شکل خود به خود بسته شد. این مورد بالینی در تایید اطلاعات موجود در مقالات و کتب مرجع مبنی بر خوش خیم بودن سیر بالینی LMH بود، اگرچه بهبود خود به خود این سوراخ ها کم تر گزارش شده است.