بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر درمان عقلانی-هیجانی-رفتاری بر مولفه های کیفیت رابطه زناشویی زوجین مبتلا به سرطان پستان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر درمان عقلانی- هیجانی-رفتاری بر مولفه های کیفیت رابطهه زناشویی زوجین مبتلا به سرطان پستان بوداست. این پژوهش به به لحاظ هدف کاربردی و به به لحاظ شیوه شیوه گردآوری اطلاعات از نوع مطالعات نیمه نیمه آزمایشی و طرح آن، پیش آزمون-پس پس آزمون با گروه کنترل بوداست. جامعه جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیهتمامی زوجین مبتلا به سرطان پستان بوداست که در مهرماهمهر ماه 1397 برای پیگیری درمان سرطان به بیمارستان ولایت شهر قزوین مراجعه کرده بودند. شیوه شیوه نمونه گیری این پژوهش غیرتصادفی و از نوع در دسترس بود،است؛ به طوری کهبه طوری که از میان همه کلیه زوجینی که در مهرماهمهر ماه 1397 به بیمارستان ولایت مراجعه کرده بودند، تعداد 60 زن به صورتبه صورت در دسترس انتخاب و مورد پیش آزمونپیش آزمون قرار گرفتشدند، . از میان این افراد، تعداد 18 زن به به همراه همسرانشان (18 زوج) که در مقیاس کیفیت رابطه رابطه زناشویی نمرهه پایین ترپایین تر از میانگین کسب کرده بودند، گزینش انتخاب شدند و به صورتبه صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. و در ادامه تنها فقط گروه آزمایش، تعداد 8هشت جلسه (هر جلسه دو ساعت) تحت آموزش مبتنی بر درمان عقلانی عقلانی-هیجانی هیجانی-رفتاری قرار گرفت. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه پرسشنامه کیفیت رابطهه زناشویی ادراک شدهادراک شده (PRQC) بوداست. داده های این پژوهش با استفاده از نرم افزارنرم افزار SPSS-24 و از طریقبه روش تجزیه و تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا) تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که گروه آزمایش و گواه از لحاظ مولفه های کیفیت رابطهه زناشویی تفاوت معنی اداری با یکدیگر دارند، ؛ به طوری کهبه طوری که اندازهه همهه مولفه های کیفیت رابطهه زناشویی در زوجینی که در گروه آزمایش حضور داشترند، به طوربه طور معناداری بیشتر از گروه گواه بوداست (001/0 = p). . (p < 0.001) براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش مبتنی بر درمان عقلانی- هیجانی- رفتاری موجب ارتقاء ارتقای مولفه های کیفیت رابطهه زناشویی در زوجین مبتلا به سرطان پستان می شود