تدوین مدل علی درگیری تحصیلی براساس خودنظم جویی و هیجان های تحصیلی با نقش واسطه ای خودناتوان سازی تحصیلی: اثربخشی برنامه مستخرج از مدل بر فرسودگی تحصیلی

هدف پژوهش حاضر، تدوین مدل علی درگیری تحصیلی براساس خودنظم جویی و هیجان های تحصیلی با نقش واسطه ای خودناتوان سازی تحصیلی است. این تحقیق از بعد هدف توسعه ای، و از منظر گردآوری اطلاعات، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه شهر همدان است که در سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بوده اند که 384 نفر از آنان، نمونه آماری را تشکیل دادند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه های درگیری تحصیلی (AEQ)، خودنظم جویی (SRQ)، هیجان تحصیلی (AEQ)، خودناتوان سازی تحصیلی (ASHQ) و فرسودگی تحصیلی (ABQ) است. نتایج حاصل از معادلات ساختاری با نرم افزار PLS، همبستگی اسپیرمن و تحلیل کوواریانس با نرم افزار SPSS نشان می دهد مدل علی درگیری تحصیلی براساس خودنظم جویی و هیجان های تحصیلی با نقش واسطه ای خودناتوان سازی تحصیلی، برازش مطلوبی دارد. هیجان های مثبت و منفی بر درگیری تحصیلی و خودناتوان سازی تحصیلی تاثیر دارد و خودناتوان سازی تحصیلی متغیر درگیری تحصیلی را تبیین می کند. از طرفی، هیجان های مثبت و منفی بر درگیری تحصیلی با نقش میانجی خودناتوان سازی تاثیر معنادار دارد. همچنین خودنظم جویی بر درگیری تحصیلی و خودناتوان سازی تحصیلی تاثیرگذار است و نیز خودنظم جویی بر درگیری تحصیلی با نقش میانجی خودناتوان سازی اثر می گذارد. علاوه براین، خودناتوان سازی تاثیر منفی و معناداری بر درگیری تحصیلی دارد.