جایگاه مدیریت نوین روستایی در تحولات اقتصادی و اجتماعی مناطق روستایی (مورد مطالعه: بخش کهریزک)

هدف پژوهش حاضر بررسی جایگاه مدیریت نوین روستایی (عملکرد شورا ها و دهیاران)، در تحولات اقتصادی و اجتماعی سکونتگاه های روستایی کهریزک است. روش تحقیق تحلیلی، مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی است. جامعه آماری تحقیق، ساکنان روستا-های بخش کهریزک که جمعیت بالا دارند و از شورا و دهیار برخوردار هستند، می باشد. کل جمعیت افراد خانوار در روستا های مورد مطالعه (5913) نفر است. لذا بر اساس فرمول کوکران تعداد 360 خانوار به عنوان جامعه نمونه انتخاب شد. همچنین تعداد 20 نفر متخصص بر اساس نمونه گیری هدفمند انتخاب گردید. نتایج بررسی مقادیر ضریب همبستگی اسپیرمن و وجود همبستگی ضعیف، گویای این واقعیت می باشد،که بین عملکرد شورا ها و دهیاران و تحولات اقتصادی و اجتماعی سکونتگاه های روستایی کهریزک رابطه مثبت و معنی داری وجود ندارد. در ادامه نیز، نتایج رتبه بندی فازی ممدانی جهت تحلیل فضایی تحولات اقتصادی و اجتماعی در مناطق روستایی کهریزک با تاکید بر عملکرد شورا ها و دهیاران نشان داد، به ترتیب روستا های (گل حصار، قمصر، ده نو، درسون آباد، قلعه نوچمن زمین)، تحولات اقتصادی و اجتماعی متوسط رو به پایین را با تاکید بر مدیریت نوین روستایی را به خود اختصاص داده اند، همچنین روستا های (اسماعیل آباد، سلمان آباد، قیصرآباد، کبیرآباد، جهان آباد، تورقوزآباد، خیرآباد، عظیم آباد)، سطح بسیار کم تحولات اقتصادی و اجتماعی را نشان می دهند. در این راستا پیشنهاد می شود برای اولین گام، افزایش میزان رضایتمندی روستایی از عملکرد نهاد های مربوطه از طریق افزایش هماهنگی و همکاری میان روستاییان و دست اندرکاران نهاد های مربوطه از طریق مشورت و مشارکت دادن روستاییان در انجام طرح های مختلف توسعه روستایی مورد توجه قرار گیرد.