تعیین مقدار بهینه تمرکز بازار برای حداکثرسازی ثبات صنعت بانکداری

ثبات بانکی در سال های اخیر به ویژه پس از بحران مالی سال های 2009-2008، بیش ازپیش در سیاست گذاری ها مورد توجه قرار گرفته است. علی رغم اینکه رقابت به عنوان پیش شرطی برای بهره وری، نوآوری فناورانه، توسعه نهادی، و فراگیری مالی مطرح می شود، تاثیر رقابت بانکی در ثبات مالی همچنان مورد بحث است. در این مقاله، مقدار بهینه رقابت و تمرکز بازار برای حداکثرسازی ثبات صنعت بانکداری موردمطالعه قرار می گیرد. برای آزمون و تخمین رابطه بین متغیرها از آمار 170 کشور برای سال های 2017-1995 به صورت ترکیبی در قالب مدل پانل دیتای پویا به روش گشتاورهای تعمیم یافته سیستمی دومرحله ای استفاده شده است. رابطه ای U شکل وارون بین تمرکز و ثبات به دست آمد. تا سطح آستانه 0٫18 برای شاخص لرنر، با افزایش تمرکز، ثبات افزایش می یابد. تمرکز بیشتر از آن احتمالا باعث تشدید رفتار فردی بانک ها خواهد شد و می تواند برای ثبات صنعت بانکداری مضر باشد. اما لحاظ کیفیت نهادی باعث می شود تا رابطه بین تمرکز و ثبات به صورت U شود و بعد از نقطه آستانه متغیر تعاملی کیفیت نهادی و قدرت بازار، افزایش قدرت بازار باعث افزایش ثبات شود.