بررسی انگیزش یادگیری زبان عربی دانشجویان دانشگاه شیراز بر مبنای سیستم خودهای انگیزشی زبان دوم

این پژوهش به بررسی انگیزش یادگیری زبان عربی به عنوان زبان خارجی در میان دانشجویان این رشته در دانشگاه شیراز می پردازد و بر پایه نظریه «سیستم خودهای انگیزشی زبان دوم» دورنیه انجام شده است. برای شناسایی عوامل انگیزشی، متغیرهای شانزده گانه دورنیه مطالعه گردید. ابزار این بررسی پرسشنامه ای است که دورنیه (2010) برای سنجش یادگیری زبان دوم ارایه داده است. به این منظور 96 دانشجوی رشته زبان و ادبیات عربی دانشگاه شیراز که بین سالهای 94 تا 97 وارد دانشگاه شده اند مورد بررسی قرار گرفته اند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد و مدل ساختاری روابط بین متغیرها با نرم افزار AMOS طراحی گردید. یافته های پژوهش نشان داد که عامل «تلاش هدف» به ترتیب بیشترین همبستگی مثبت را با متغیرهای «مشوق های ابزاری»، «نگرش به فرهنگ و جامعه زیان عربی»، «نگرش به یادگیری زبان عربی» و «خود آرمانی» فرد دارد. از سوی دیگر «نفوذ خانواده» بیشترین همبستگی منفی را با این عامل نشان داده است. تلاش هدف بیشترین اثرپذیری مستقیم را از عامل «رویکرد به یادگیری زبان عربی» داشته است و ما بقی تاثیرات مستقیم آن ناشی از عامل «مشوق های ابزاری» است. برهم کنش عوامل غالبا به صورت مثبت بوده و صرفا متغیر «نفوذ خانواده» ضمن اثرپذیری کاهشی از متغیر «رویکرد به یادگیری زبان عربی» اثری کاهنده بر روی متغیر «مشو ق های ابزاری» داشته است.