بررسی میزان پرخاشگری و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی اردبیل در سال 1398

پدیده پرخاشگری و بروز آن، یکی از آسیب ‫ها و مسایل جدی و فراگیر جوامع امروزی است که شناخت عوامل بروز، وسعت و راه‫ های کاهش این معضل اجتماعی بسیار مهم به نظر می‫رسد. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان پرخاشگری و عوامل موثر بر آن در دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی اردبیل در سال 1398 انجام گرفت.

این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی بود که بر روی کلیه دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی اردبیل در نیم‫سال اول سال‫ تحصیلی 99-1398 انجام گرفت. نمونه ها با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از بین رشته های مختلف دانشکده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه پرخاشگری آیزنگ و گلاین ویلسون استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS  و آمارهای توصیفی و تحلیلی (تی تست و آنوا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

میانگین نمره پرخاشگری در میان دانشجویان (8/54 ±26/98) بود که نشان دهنده پرخاشگری متوسط در دانشجویان می‫باشد. بر اساس نتایج، میزان پرخاشگری در پسران دانشجو (8/84 ±28/46) بیش از دختران (8/03 ±25/52) و در دانشجویان ترم 4 تحصیلی (9/49 ± 32/78)، بیشتر از سایر دانشجویان بود. همچنین یافته ها نشان داد که دانشجویان مقطع کاردانی رشته فوریت های پزشکی بیشترین میانگین نمرات پرخاشگری را در بین سایر دانشجویان دارا بودند (92/42 ±31/6) (0/05>p).

نتایج نشان دهنده سطح متوسط پرخاشگری در میان دانشجویان بود. با توجه به رابطه تاییدشده پرخاشگری با معضلات اجتماعی، بهتر است توجه بیشتری به کاهش آن معطوف شود. همچنین پیشنهاد می‫شود عوامل ایجادکننده پرخاشگری در میان دانشجویان بررسی و آموزش ‫های لازم برای کاهش پرخاشگری در این گروه، ارایه شود.