استفاده از بنتوفید و بیوچار پوست خربزه ی ایرانی در رنگزدایی متیلن بلو و تاثیرات آن ها بر تخمیر شکمبه ای در شرایط آزمایشگاهی

دو آزمایش برای ارزیابی اثرات دو جاذب ارزانقیمت شامل بنتوفید (یک نام تجاری برای بنتونیت) و بیوچار پوست خربزه ایرانی بر رنگزدایی آب آلوده به متیلن بلو و الگوی تخمیر شکمبه ای، طراحی شد. بازدهی رنگزدایی بنتوفید و بیوچار در سه سطح صفر، 4 و 8 میلی گرم/10 میلی لیتر از آب آلوده به متیلن بلو با غلظت های صفر، 3، 6 و 9 میلی گرم در لیتر، در زمان های 3 و 24 ساعت انکوباسیون از طریق برآورد میزان جذب آنها در طول موج 660 نانومتر بررسی شدند. در تمامی غلظت ها، بیوچار و بنتوفید پتانسیلی معادل 99-60 درصد را برای حذف رنگ از آب نشان دادند. در هر دو زمان انکوباسیون، افزودن 8 میلی گرم بنتوفید، بیشترین بازدهی را در حذف رنگ با غلظت های 6 یا 9 میلی گرم/لیتر از آب داشت. اما کارآیی حذف رنگ با افزایش غلظت متیلن بلو در آب، کاهش یافت (0/05>P). در آزمایش دوم، اثرات سطوح مختلف متیلن بلو (مشابه آزمایش اول)، بنتوفید و بیوچار بر تولید گاز در شرایط آزمایشگاهی و ترکیب اسیدهای چرب فرار (VFA) در دو آزمایش جداگانه در قالب طرح فاکتوریل 3×4 مورد ارزیابی قرار گرفتند. پتانسیل تولید گاز (b)، ثابت نرخ تولید گاز (c)، انرژی قابل متابولیسم (ME)، قابلیت هضم ماده آلی و کل اسیدهای چرب فرار به طور معنی داری با افزایش متیلن بلو به محیط کشت، کاهش یافته ولی تمامی این پارامترها زمانی که بنتوفید یا بیوچار به محیط کشت دارای متیلن بلو اضافه شدند، افزایش پیدا کردند (0/05>P). غلظت اسیدهای بوتیریک، پروپیونیک و استیک تحت تاثیر افزودن بیوچار به محیط کشت قرار نگرفته اما این غلظت ها با افزودن بنتوفید، تغییر یافتند. غلظت نیتروژن آمونیاکی بدنبال افزایش غلظت متیلن بلو به طور معنی داری کاهش یافته و همچنین غلظت آن به دنبال افزودن بیوچار و بنتوفید به محیط کشت، افزایش یافت (0/05>P). متیلن بلو به عنوان یک عامل آلوده کننده ی آب، اثرات منفی بر پارامترهای تخمیر شکمبه ای داشت. هر دو جادب شامل بیوچار و مخصوصا بنتوفید به طور کارآمدی قادر به حذف رنگ از محیط آب بودند. همچنین از اثرات منفی متیلن بلو بر پارامترهای تخمیری در زمان افزودن بنتوفید یا بیوچار به محیط کشت، کاسته شد.