شیوع و علل مرگ و میر نوزادان پره ترم متولد شده در بیمارستان امام خمینی ساری در سال 1399

دوره نوزادی از جهت ایجاد سازگاری های فیزیولوژیکی با محیط خارج رحم دوره ای بسیار مهم و آسیب پذیر است و بدون شک اولین قدم در کاهش میزان مرگ نوزادان شناسایی این عوامل می باشد. مهم ترین علت مرگ و میر نوزادان، تولد پره ترم (نارس) است، لذا این مطالعه به بررسی شیوع و عوامل مرتبط با مرگ نوزادان پره ترم پرداخت.

در این مطالعه مقطعی که در بیمارستان امام خمینی ساری در سال 1398 انجام شد، تعداد 150 نوزاد به چهار گروه متولد شده در 24 تا 28 هفته، 28 تا 32 هفته، 32 تا 34 هفته و 34 تا 37 هفته دسته بندی شدند، سپس میزان مرگ و میر و عوامل موثر بر آن مقایسه شد. داده ها با نرم افزار SPSS20 تجزیه و تحلیل شد. 05/0P< سطح معنی دار در نظر گرفته شد.

یافته ها نشان داد که بین مرگ و میر نوزادان و سن حاملگی ارتباط معنی داری وجود دارد(001/0>P). بین مرگ نوزادان و جنسیت (264/0=P)، نوع بارداری (548/0=P)، نوع زایمان مادر(999/0=P) و علل زایمان زودرس (770/0=P) ارتباط معنی داری وجود نداشت.

مهم ترین عامل در کاهش مرگ نوزادان جلوگیری از تولد نوزاد پره ترم است که این امر لزوم مداخلات موثرتر در مراقبت های پیش از تولد و پیشگیری از زایمان های زودرس و نیز بهبود مداخلات در پیشگیری و درمان عوارض بارداری و زایمان را می طلبد. درضمن سطح بندی در ارایه خدمات پری ناتال و ایجاد مراکز مراقبت های ویژه نوزادی و تکمیل تجهیزات مراقبتی از نوزادان نارس ضروری است.