تحلیل حقوقی شکایات انتظامی از دندانپزشکان استان قم در سازمان نظام پزشکی طی سال های 1396-1392

شکایات بیماران استرس و هزینه زیادی برای دندانپزشکان دارد. دندانپزشکی از خطا مصون نیست و اعتراض نسبت به خدمات حق مسلم بیماران است. بررسی علل شکایات از دندانپزشکان و شناخت علل نارضایتی در تعیین برنامه های پیشگیری، مهم است. هدف این مطالعه ارایه تصویری از علل شکایات از دندانپزشکان و آراء صادره از سازمان نظام پزشکی قم است.

مواد و روش ها:

 این مطالعه مقطعی به صورت توصیفی، و با بررسی پرونده شکایت ها انجام گرفت. پرونده های مربوط به شکایات از دندانپزشکان در سازمان نظام پزشکی از سال 1392 لغایت 1396 بررسی شد. متغیرهای سن، جنسیت، تخصص، سابقه و عوامل رفتاری دندانپزشک و تجهیزات مرکز درمانی و همچنین سن و جنسیت بیماران ارزیابی گردید. انجام تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS صورت پذیرفت.

یافته ها:

 77 پرونده بررسی شد که 87% شکایت ها از دندانپزشکان مرد و 13% از دندانپزشکان زن بود. فراوانی شکایت بیماران زن (51/9%) بیشتر از بیماران مرد (48/1%) به دست آمد. از کل شکایات، در 11% قرار منع تعقیب، در 9% مصالحه در دادسرا صورت گرفت. 53/2% منجر به صدور رای محکومیت و در 24/7% نیز رای برایت صادر شد. مهم ترین علت شکایات، قصور دندانپزشکان در اجرای خدمات دانسته شد و هیچ شکایتی ناشی از مجهز نبودن مرکز درمانی به ثبت نرسید. در پرونده هایی که به دلیل قصور و عدم تبحر در درمان، در جریان بودند، تفاوت آماری معنی داری در سن دندانپزشک و سابقه کار وی دیده شد.

ملاحظات اخلاقی: 

این تحقیق پس از دریافت کد اخلاق از دانشگاه علوم پزشکی قم آغاز شد و تا انتها با تکیه بر اصول اخلاقی، امانت داری و صداقت نگارش یافته است.

نتیجه گیری: 

مهم ترین علت شکایت، بی مبالاتی دندانپزشکان در اجرای خدمات است. سن بالاتر دندانپزشک و سابقه بیشتر آن ها با شکایت از دندانپزشکان ارتباط داشت. قانون گذار با عدول از نظریه ی خطر، نظریه ی فرض قصور و تقصیر را پذیرفته است. در گام بعدی برای حمایت از درمانگران، اخذ رضایت از بیمار را رافع مسئولیت درمانگر دانسته، و در سومین گام، آگاهی پرستار یا بیمار از دستور درمانی اشتباه را سبب دفع مسئولیت پزشک می داند. با این حال، تعارض ماده 492 با تبصره «1» ماده 496 نیازمند اصلاح است.