بررسی ارزش تغذیه ای و عمر انباری گل های همیشه بهار(Marigold) با کاربرد اسپرمیدین، اسیدسیتریک و پرولین

گل های خوراکی به عنوان گل های غیرسمی، بی ضرری تعریف شده اند که در رژیم غذایی انسان مصرف می شوند. این گل ها حاوی انواع ویتامین ها، کربوهیدرات ها، پروتئین و آنتی اکسیدان ها بوده که در تامین نیاز غذایی انسان ها نقش مهمی دارند. گل همیشه بهار نیز به عنوان یکی از گل های رایج خوراکی شناخته شده است که در این پژوهش بهبود ارزش تغذیه ای و عمر انباری همیشه بهار تحت محلول پاشی اسپرمیدین، اسید سیتریک و پرولین مورد بررسی قرارگرفت.

مواد و روش ها: 

آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با 14 تیمار و شامل دو عامل، محلول پاشی با اسپرمیدین، اسید سیتریک و پرولین (صفر، 50 و 100 میلی گرم بر لیتر) و ماندگاری پس از برداشت (شروع آزمایش، 5 و 10 روز)، در 3 تکرار و هر تکرار حاوی 10 گل انجام شد. جهت بررسی عمر انباری، نمونه ها در دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری شدند و صفاتی مانند وزن تر و خشک گل ها، کارتنویید گلبرگ، کربوهیدرات کل، ویتامین ث، فنل، فلاونویید، آنتی اکسیدان کل، پروتئین و عمر انباری گل ها ارزیابی گردید.

یافته ها: 

نتایج نشان داد در دهمین روز انبارمانی، بیشترین وزن تر و خشک، کارتنویید، فنل، کربوهیدرات گلبرگ ها در تیمار پرولین 100 میلی گرم در لیتر، بیشترین ویتامین ث، آنتی اکسیدان کل و عمر انباری گل ها در تیمار اسید سیتریک 100 میلی گرم در لیتر، بیشترین فلاونویید و پروتئین به ترتیب در تیمار اسپرمیدین 100 میلی گرم در لیتر و پرولین 50 میلی گرم در لیتر حاصل شد. همچنین تمامی تیمارها تفاوت معنی داری در سطح آماری 1 و 5 درصد نسبت به تیمار شاهد نشان دادند.

نتیجه گیری: 

اثر تمام تیمارها بر متغیرهای اندازه گیری شده، معنی دار است، ولی بیشترین بهبود صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی با کاربرد غلظت 100 میلی گرم در لیتر پرولین، اسید سیتریک و اسپرمیدین بدست آمد. بیشترین عمر انباری گل ها توام با حفظ کیفیت آنها با محلول پاشی اسید سیتریک 100 میلی گرم در لیتر (7/9 روز) و کمترین در تیمار شاهد (3/5 روز) حاصل شد.