تاثیر هشت هفته فعالیت منتخب هوازی بر تغییرات برخی عوامل خطرزای قلبی عروقی زنان میانسال غیرورزشکار دارای اضافه وزن

با افزایش اضافه وزن سطوح پروتئین های التهابی از جمله پروتئین واکنشگر  Cو رزیستین افزایش می یابد و متعاقب آن التهاب سیستمیک مانع از متابولیسم چربی در عضله اسکلتی می شود و خطر بیماری های قلبی عروقی افزایش می یابد. تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر 8 هفته فعالیت منتخب هوازی بر تغییرات برخی عوامل خطرزای قلبی عروقی زنان میانسال غیرورزشکار دارای اضافه وزن انجام گرفته است. 30 نفر از زنان میانسال غیرورزشکار (با میانگین سنی 97/6±05/46 سال، وزن 11/9±82/71 کیلوگرم، قد 24/5±9/156 سانتی متر شاخص توده بدن 11/4±2/29 کیلوگرم بر مترمربع) داوطلبانه در این طرح شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل، تفکیک شدند. سپس گروه تجربی به مدت 8 هفته به تمرینات هوازی (دویدن مداوم با شدت متوسط) پرداختند. نمونه های خون قبل و 24 ساعت پس از پایان پروتکل تمرینی به منظور اندازه گیری سطوح پروتئین واکنشگر C و رزیستین گرفته شد. به منظور مقایسه های بین گروهی از آزمون t مستقل و برای مقایسه های درون گروهی از آزمون t زوجی استفاده شد. نتایج نشان داد تفاوت معنا داری بین گروه تجربی و کنترل در مقادیر پروتئین واکنشگر  C (07/0=P) و رزیستین (064/0 =P) پس از 8 هفته تمرین منتخب هوازی وجود نداشت. با این حال کاهش معنا داری در وزن (001/0=P)  و شاخص توده بدنی (002/0=P) گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. در مجموع نتایج نشان داد که برنامه فعالیت هشت هفته ای هرچند موجب بهبود ترکیب بدنی زنان میانسال دارای اضافه وزن می شود، اما برای دستیابی به نتایج بیوشیمیایی بهتر به دوره های طولانی تری از تمرینات هوازی نیاز است.