مقایسه تاثیر سطوح متفاوت آلودگی هوا بر پاسخ مالون دی آلدئید و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بزاقی به یک پروتکل شبه فوتبال در دختران نوجوان فوتبالیست

هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر سطوح متفاوت آلودگی هوا بر پاسخ مالون دی آلدیید (MDA) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) بزاقی به یک پروتکل شبه فوتبال در دختران بالغ نوجوان فوتبالیست بود. در این پژوهش نیمه تجربی، 12 دختر فوتبالیست به صورت هدفمند انتخاب شدند. آزمودنی ها در سه نوبت در هوای پاک، سالم و ناسالم به اجرای پروتکل شبه فوتبال بنگسبو پرداختند و قبل و بعد از اجرای هر نوبت نمونه بزاق جمع آوری و برای سنجش MDA و TAC استفاده شد. نتایج نشان داد در هر سه شرایط آب وهوایی (پاک، سالم و ناسالم) مقادیر MDA بزاقی بر اثر اجرای پروتکل شبه فوتبال در حد معناداری افزایش یافت (05/0< P)، ولی تفاوت معناداری از نظر میزان تغییرات MDA در شرایط آب وهوایی گوناگون بر اثر اجرای پروتکل شبه فوتبال مشاهده نشد (733/0=P). همچنین در شرایط آب وهوایی پاک و سالم، TAC بزاقی بر اثر اجرای پروتکل شبه فوتبال در حد معناداری افزایش یافت (05/0< P)، ولی در شرایط ناسالم افزایش آن در حد معنادار نبود (05/0> P). همچنین از نظر میزان تغییرات TAC در شرایط آب وهوایی گوناگون بر اثر اجرای پروتکل شبه فوتبال، تنها بین گروه پاک با ناسالم از نظر میزان افزایش TAC تفاوت معناداری مشاهده شد (026/0=P). یافته های این پژوهش از توصیه عمومی مبنی بر محدود کردن فعالیت های ورزشی و رقابت ها در هوای ناسالم و جابه جایی زمان یا مکان فعالیت ها و رقابت ها به هنگام ناسالم بودن هوا حمایت می کند.