روند تغییرات شاخص تغذیه گرایی (TSI) دریاچه چیتگر طی سال های 1398-1392

دریاچه مصنوعی شهدای خلیج فارس (چیتگر) در شمال غرب تهران واقع شده است و در زمستان 1391 از رودخانه کن آب گیری شده است. در تعیین سطح تغذیه گرایی از عوامل فسفات کل، نیتروژن کل، عمق دیسک سکی و کلروفیل آ استفاده شد. نمونه برداری از ستون آب به وسیله روتنر در 5 ایستگاه در پهنه آبی دریاچه انجام شد. جهت آنالیز آب از روش کار استاندارد برای آزمایش آب ارایه شده توسط انجمن بهداشت عمومی آمریکا استفاده شد. جهت تعیین تفاوت میانگین پارامترهای موردبررسی، آزمون آنالیز واریانس یک طرفه ANOVA و آزمون تفاوت زوج میانگین های دانکن در سطح اطمینان 95 درصد مورداستفاده قرار گرفت. نتایج بررسی های هیدرو شیمی آب در سال 1392-1398 نشان داد میانگین سالانه هدایت الکتریکی 65 ± 432 میکرو زیمنس بر سانتی متر، مقدار pH برابر 45/0± 79/7، حد شفافیت دیسک سی چی 9/0±7/3 متر اندازه گیری شد. میانگین سالانه اکسیژن محلول، نیتروژن و فسفر کل، به ترتیب برابر با 4/1± 3/8، 342/1±828/2 و 015/0± 041/0، میلی گرم در لیتر و کلروفیل آ 7/2± 2/5 میکروگرم در لیتر محاسبه گردید. در طی ماه های موردبررسی دمای آب بین 4/0±8/5 درجه تا 2/0±9/28 درجه سانتی گراد متغیر بود. در دریاچه چیتگر نسبت ازت به فسفر بیشتر از 30 بود و بنابراین در سال های موردبررسی فسفر نقش محدودکنندگی را در فرآیند یوتروف شدن داشته است. در طی سال های 98-1392 میانگین شاخص تغذیه گرایی (TSI) برابر 3/6±6/40 با دامنه 29 تا 50 بود. بر مبنای ارزیابی چند پارامتری در ابتدای آبگیری دریاچه مصنوعی چیتگر شاخص تروفیکی در حد دریاچه های اولترااولیگوتروف و طی سال های 1395 و 1396 به سطح مزوتروف نزدیک شده و بعد از تابستان 1397 شاخص تغذیه گرایی طی روند کاهشی تقریبا به تراز اولیه برگشته است. دو عامل معرفی ماهیان (شکارچی و پلانکتون خوار) و عملکرد تصفیه خانه در کاهش سطح تغذیه گرایی این دریاچه موثر بوده است.