ارزیابی تغییرات اکسیژنی بر بقا، برخی شاخص های استرس و خون شناسی- ایمنی بچه ماهی آزاد دریای خزر (Salmo trutta caspius)

ماهی آزاد دریای خزر (Salmo trutta caspius) یکی از با ارزش ترین ماهیان دریای خزر است و بازارپسندی، شکل ظاهری و طعم گوشت آن سبب شده تا از ارزش بالایی برخوردار باشد. این مطالعه به منظور تعیین اثر تنش های اکسیژنی روی بقا، برخی شاخص های خونی، ایمنی و استرس بچه ماهی آزاد دریای خزر انجام شد. از این رو، 210 قطعه بچه ماهی آزاد (10±50 گرم) به طور کاملا تصادفی انتخاب شدند و در وان های مجهز به هواده و کپسول اکسیژن قرار گرفتند. ماهیان در سه تیمار هیپوکسی (2 تا 3 میلی گرم در لیتر اکسیژن)، شاهد یا نرموکسی (7 تا 8 میلی گرم در لیتر اکسیژن) و هیپراکسی (12 تا 14 میلی گرم در لیتر اکسیژن) با سه تکرار تقسیم شدند. خون گیری در دو نوبت 12 و 24 ساعت انجام گرفت. نتایج نشان داد که در تیمارهای مختلف اکسیژنی بچه ماهیان آزاد فاقد هر گونه تلفات بودند. اثر اکسیژن نشان داد که تعداد گلبول های سفید و قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، نوتروفیل، لمفوسیت، کورتیزول، گلوکز، لاکتات، لیزوزیم، ایمنوگلوبین کل، IgM، آلبومین و پروتئین کل دارای اختلاف معنی دار بودند (05/0P<). در کل، سطح اکسیژنی 7 تا 8 میلی گرم در لیتر، مطلوب ترین شرایط برای پرورش بچه ماهی آزاد دریای خزر بود. چرا که مناسب ترین مقادیر شاخص ها بیشتر در این گروه مشاهده شد که با تیمارهای دیگر اختلاف معنی داری را نشان داد.