تاثیر سطوح مختلف شوری و مقدارآب آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد پنبه در شرایط ‏آبیاری کامل و آبیاری بخشی ریشه

به منظور بررسی تاثیر روش ها، سطوح مختلف و شوری آب آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد پنبه، آزمایشی دو ساله در ایستگاه تحقیقات پنبه هاشم آباد گرگان انجام شد. آزمایش در ‏قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی دو فاکتوره  با سه تکرار روی رقم ‏گلستان در سال 1396و 1397 انجام شد. در این مطالعه چهار سطح شوری آب آبیاری شامل شوری 4، 8، 12 دسی‎زیمنس بر متر و شوری آب ‏چاه (حدود یک دسی‎زیمنس بر متر) به عنوان فاکتورهای اصلی، چهار سطح مختلف آب آبیاری شامل تیمار 33، 66، ‏‏100 و 133 درصد آب مورد نیازگیاه به عنوان فاکتور اول و دو روش آبیاری کامل و آبیاری بخشی ریشه (PRD)‎ بعنوان ‏فاکتور دوم در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد عملکرد پنبه نسبت به شاهد در شوری های 12، 8 و 4 متر به ترتیب 41، 22 و 19 درصد کاهش پیدا کرد. کارایی مصرف آب نیز به میزان 30، 18 و 16 درصد ‏کاهش داشت.‏ با افزایش شوری آب آبیاری، متوسط وزن غوزه، شاخص الیاف، درصد زودرسی و عملکرد الیاف به طور ‏معنی داری کاهش یافت. ‏با افزایش مقدار آب آبیاری، میزان عملکرد پنبه، متوسط وزن غوزه، تعداد پنبه دانه در یک غوزه و تعداد غوزه به طور ‏معنی داری افزایش یافت‎.‎‏ کارایی مصرف آب در سطوح آبیاری 133، 100 و 66 درصد نسبت به تیمار 33 درصد به ترتیب به اندازه ‏‏32، 16 و 10 درصد کاهش یافته است. ‏اگرچه آبیاری بخشی باعث کاهش 96/14 درصدی عملکرد محصول نسبت به تیمار آبیاری کامل شد اما شاخص کارایی ‏مصرف آب را تا حدود 22/36 درصد افزایش داد.‏