بررسی ماندگاری و سمیت چند حشره ‏کش روی بوته‏ های پنبه به منظور حفاظت از زنبور پارازیتویید Trichogramma brassicae Bezd.

در این پژوهش، ماندگاری چهار حشره‏کش‏ تیودیکارب، ایندوکساکارب، لوفنورون و پروکلیم فیت روی بوته های پنبه و سمیت آنها بر زنبور پارازیتویید Trichogramma brassicae بررسی شد. پس از کاشت  بوته های پنبه در شرایط گلخانه و سمپاشی آن ها با غلظت توصیه شده حشره کشها، برگ های پنبه به فواصل زمانی یکروز از بوته های سمپاشی شده جدا و همراه با پارازیتویید و تخم میزبان (بید غلات)، درون ظروف پرورش قرار گرفتند. اثرات کشنده و زیرکشنده (کاهش طول عمر و قدرت پارازیتیسم) حشره کشها روی پارازیتویید به طور روزانه ثبت و سمیت و ماندگاری آنها بر اساس استاندارد سازمان بین‏المللی کنترل بیولوژیک (IOBC) رتبه بندی شد. نتایج نشان داد که تیودیکارب در مقایسه با حشره کشهای دیگر از سمیت بیش تر (حدودا صد درصد تلفات) و ماندگاری طولانی تری (حداقل 17 روز) برخوردار بود و به عنوان یک حشره کش "مضر" و "نسبتا پایدار" معرفی شد. ایندوکساکارب نیز با حداکثر 8/52 درصد تلفات و 8/62 درصد کاهش پارازیتیسم، در گروه حشره کشهای "مضر" و با 7 روز ماندگاری در گروه حشره کشهای "کم دوام" طبقه بندی گردید. پروکلیم فیت با حداکثر 3/37 درصد تلفات، 4/47 درصد کاهش قدرت پارازیتیسم و 6 روز ماندگاری، در گروه حشره کشهای "نسبتا مضر" و "کم دوام" قرار گرفت. لوفنورون با حداکثر 68/2 درصد تلفات، 69/60 درصد کاهش پارازیتیسم و 3 روز ماندگاری در گروه حشره کش های "کم ضرر" تا "نسبتا مضر" و "ناپایدار" طبقه بندی گردید. به منظور حفاظت از زنبور T. brassicae در مزارع پنبه، توصیه می شود تیودیکارب از فهرست حشره کشهای مصرفی علیه کرم غوزه حذف و بین رهاسازی این پارازیتویید در مزارع پنبه و سم پاشی با ایندوکساکارب، پروکلیم فیت و لوفنورون به ترتیب، حداقل فاصله های زمانی 7، 6  و 3 روز به عنوان دوره انتظار رعایت شود.