تاثیر فشار روانی بر توجه به منابع مرتبط و نامرتبط با اجرای پرش ارتفاع

فشار روانی در حین اجرای مهارتهای حرکتی منجر به هدایت تمرکز توجه به منابع مختلفی شود. شناسایی این منابع می تواند در استفاده از دستورالعمل های مناسب توجهی، مفید واقع گردد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر فشار روانی بر توجه به منابع توجهی مرتبط و نامرتبط با اجرای پرش ارتفاع بود.

روش شناسی:

روش تحقیق از نوع نیمه تجربی می باشد. 63 دانشجوی پسر تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی ارومیه، با محدوده سنی 18تا 28 سال، تکلیف پرش ارتفاع را در دو شرایط با فشار روانی کم و زیاد اجرا کردند. برای اعمال فشار روانی از روش های مقایسه اجتماعی و محرکهای محیطی و جوایز استفاده شد. اضطراب حالتی رقابتی، تمرکز توجه به منابع مرتبط (درونی، بیرونی)، و منابع نامرتبط (نگرانی از عملکرد، عوامل محیطی)، و نیز عملکرد پرش ارتفاع مورد سنجش قرار گرفت. سطح معناداری، 05/0 در نظر گرفته شد.

یافته ها:

نتایج آزمون تی همبسته نشان داد فشار روانی باعث کاهش عملکرد پرش ارتفاع (02/6±52/43M1= و 37/6±33/42M2=)، افزایش در میزان تغییر توجه به منابع مرتبط با تکلیف نسبت به منابع نامرتبط، (96/5MD1= و 48/2- MD2=)، و افزایش در میزان تغییر توجه به منابع درونی نسبت به منابع بیرونی (41/3MD1= و 54/2- MD2=)، می شود (05/0>P).

نتیجه گیری:

در کل، یافته ها همراستا با نظریه های تمرکز بر مهارت می باشد و بیانگر آن است که شرایط فشار روانی منجر به تغییرات توجهی به منابع مرتبط با تکلیف به ویژه منابع درونی مرتبط، بیشتر می شود.