اثر تغییرات مقدار ملاس و سلنیوم بر رشد مخمر ساکارومایسس سروزیه و میزان بیو اتانول تولیدی

بیواتانول به عنوان سوخت جایگزین برای کاهش وابستگی به سوخت های فسیلی استفاده می شود، امنیت انرژی را تضمین می کند و تاثیر منفی مصرف سوخت های فسیلی را به اقتصاد و محیط زیست کاهش می دهد. ملاس به دلیل محتوای قندهای قابل اشتعال که می تواند به طور مستقیم برای تخمیر بدون هیچ تغییری مورد استفاده قرار گیرد ماده بسیار خوبی برای تولید بیواتانول محسوب می شود. همچنین مخمر یک حامل مناسب برای بیوترانسفورماسیون سلنیوم می باشد و ازاین رو یکی از اقتصادی ترین منایع سلنیوم آلی، مخمر رشد یافته در محیط کشت غنی شده با سلنیوم می باشد. لذا هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی اثر سلنیوم بر عملکرد تولید بیواتانول و به دست آوردن بیواتانول با بالاترین غلظت با استفاده از مخمر ساکارومایسس سروزیه بود. سویه صنعتی مخمر ساکارومایسس سروزیه (SFO6) با استفاده از بریکس های متفاوت ملاس به عنوان سوبسترا و کود اوره با غلظت ppm250 و کود سوپر فسفات تری پل با غلظت ppm500 به عنوان مواد مغذی تامین کننده منبع فسفر و نیتروژن و نیز با اضافه کردن مقادیر مختلف سلنیوم (2، 4، 6، 8، 10، 15، 20 و 25 میکرو گرم در میلی لیتر) کشت داده شد. پس از گرمخانه گذاری لازم، تاثیر مقادیر مختلف سلنیوم و ملاس بر رشد مخمر مذکور براساس میزان بیواتانول تولیدی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که حداکثر غلظت بیواتانول تولید شده (80گرم در لیتر) با استفاده از بریکس 25درصد ملاس چغندر قند و مقدار 20 میکروگرم سلنیوم به دست می آید. سویه صنعتی مخمر ساکارومایسس سروزیه گزینه مناسبی برای افزایش راندمان تولید بیواتانول از ملاس چغندر قند غنی-شده با سلنیوم می باشد.